بزرگنمايي:

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که افسردگی و اضطراب در زنان باردار ممکن است با نوع زایمان آنان مرتبط باشد.

به نقل از مدیکال‌اکسپرس، خلق وخوی و اختلالات اضطرابی قبل از تولد با پیامدهای نامطلوب بارداری مانند وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس همراه بوده است و در حال حاضر، نتایج یک مطالعه جدید پزشکی در میشیگان نشان می‌دهد که ممکن است با میزان بسیار بیشتری از زایمان‌های سزارین ارتباط داشته باشد.
ونسا دالتون، محقق ارشد و متخصص زنان و زایمان در بیمارستان زنان دانشگاه میشیگان می‌گوید: یافته‌های ما اهمیت شناسایی و درمان بهتر افسردگی و اختلالات اضطرابی دوران بارداری را در زنان باردار تقویت می‌کند. درک بهتر اینکه چگونه این اختلالات خلقی احتمال زایمان سزارین را افزایش می‌دهد، بسیار مهم است زیرا پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت برای سلامتی مادران و نوزادان خواهد داشت. محققان داده‌های 360 هزار و 225 زن باردار بستری 15 تا 44 ساله را در بین سال‌های 2008 تا 2017 مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که 24 درصد از زایمان‌های آنان به روش سزارین بود.
نتایج بررسی نشان داده است که اختلالات خلقی و اضطرابی در دوران بارداری، از هر 5 زن در سن باروری در ایالات‌متحده یک نفر را تحت‌ تاثیر قرار می‌دهد و شیوع این اختلالات بین سال‌های 2006 تا 2015 در بین زنان بارور در ایالات‌متحده بیش از دو برابر شده است.
زایمان سزارین مانند هر عمل جراحی بزرگ با خطرات متعددی از جمله لخته‌شدن خون، خونریزی، عفونت و خطرات بارداری‌های آینده همراه است. اکثر زنانی که برای اولین زایمان خود سزارین می‌شوند برای زایمان بعدی نیز سزارین خواهند شد.
زنانی که تشخیص اضطراب یا افسردگی قبل از تولد فرزند داشتند، احتمال پیش‌بینی سزارین حدود 3.5 درصد بیشتر از زنان بدون اضطراب یا افسردگی بود. برخی محققان بر این باورند که ناراحتی مادر ممکن است بر رشد جفت تاثیر بگذارد که به نوبه خود ممکن است علائم ناراحتی جنین در هنگام زایمان را تحت‌ تاثیر قرار دهد و می‌تواند باعث سزارین شود اما هیچ یک از این گمانه‌زنی‌ها به اثبات نرسیده و برای به‌دست‌ آوردن نتایج قطعی به بررسی بیشتر نیاز دارد.
برای روشن‌شدن رابطه بین خلق‌وخوی دوران بارداری و اختلالات اضطرابی و میزان سزارین به تحقیقات بیشتری نیاز است تا درک خود از پیامدهای این اختلالات برای پیامدهای سلامتی را افزایش دهیم و این موضوع برای توسعه و ارزیابی درمان‌های آینده موثر خواهد بود.
انتهای پیام