پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی ملی‌پوش نوجوان وزنه برداری ایران گفت: پس از کسب مدال برنز جهانی به مدال طلای جهان و المپیک فکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم به این آرزوی بزرگ دست یابم.

غزاله حسینی با حضور در دفتر خبرگزاری ایسنا در خصوص آغاز فعالیتش در ورزش وزنه‌برداری اظهار کرد: متولد 24 خرداد 1385 هستم؛ به همراه خواهرم سه سال است که به صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال می‌کنیم و عضو تیم ملی وزنه برداری ایران هستیم. در ابتدا به وزنه برداری علاقه نداشتیم. مادرم این ورزش را پیشنهاد داد و پس از ورود به این رشته، علاقه‌مند شدیم و به صورت حرفه‌ای تصمیم گرفتیم وارد این ورزش شویم.
وی در خصوص افتخارآفرینی و کسب مدال برنز در مسابقات وزنه برداری قهرمانی نوجوانان جهان در عربستان تصریح کرد: پیش از تورنمنت جهانی عربستان در 2 رقابت کشوری و یک مسابقه استانی شرکت کردم و به یک مدال طلا و نقره در کشوری و طلای استانی دست یافتم. در ادامه به تیم ملی دعوت شدم و حدود 2 سال است که عضو تیم ملی وزنه برداری ایران هستم. اخیرا نیز 2 ماه در اردو بودیم و تمرینات سختی را پشت سر گذاشتیم.
ملی‌پوش وزنه برداری ایران افزود: حدود هفت روز به همراه تیم در عربستان بودم و در دسته 59 کیلوگرم در مسابقات شرکت کردم. در حرکت یک ضرب موفق شدم وزنه 74 کیلوگرمی را بالای سر ببرم؛ در حالی که در اردوی آمادگی وزنه 70 کیلوگرمی را زده‌ بودم و توانستم رکودم را ارتقا دهم. در حرکت 2 ضرب موفق به مهار وزنه 94 کیلوگرمی شدم و در همین حرکت توانستم مدال برنز رقابت‌های جهانی را کسب کنم. رکورد وزنه برداری ایران در رده سنی و دسته وزنی خودمان هم در اختیار من و خواهرم است.
حسینی در خصوص امکانات وزنه برداری استان و شرایط تمرینی در اردوی تیم ملی خاطر نشان کرد: مربی بسیار خوبی هدایت تیم ملی وزنه برداری را بر عهده دارد و سالن و امکانات تمرینی تیم ملی هم مطلوب است. اما متاسفانه در این مدت فقط یک اسپانسر پیدا شده که قرار است تجهیزات لازم برای سالن وزنه برداری بانوان در مشهد را تهیه کرده و امکانات این سالن را بهبود بخشد.
وی گفت: عطیه تقی‌پور و مینا عصفوری مربیان من در مشهد بودند که باید از آن‌ها بابت زحمات‌شان تشکر کنم. هر چه بیشتر در اردو باشیم، سطح آمادگی‌مان بالاتر می‌رود و برای حفظ این روند و ادامه‌دار شدن موفقیت‌ها به حضور هر چه بیشتر در مسابقات کشوری و برون‌مرزی نیاز داریم.
ملی‌پوش وزنه برداری ایران بیان کرد: رییس هیات وزنه برداری استان از ما قول مدال طلای المپیک گرفته و قطعا تلاش می‌کنم تا خودم را به این هدف نزدیک کنم. باید رکوردهای بهتری در آینده بزنم و وزنه خودم را به رکورد ورودی المپیک برسانم.
حسینی در پاسخ به این سوال که چه امکاناتی برای رسیدن به المپیک 2024 نیاز دارید، عنوان کرد: امیدوارم امکانات لازم و کافی در اختیارمان قرار گیرد و مورد حمایت قرار گیریم. اگر اسپانسر وارد کار شود، شرایط بهتر خواهد شد.
وی در خصوص تلاقی تمرینات و اردوها با مدرسه و نحوه حضور در کلاس‌ها توضیح داد: زمانی که در اردو بودیم، رییس هیات وزنه برداری استان برای مشکلات تحصیل و غیبت‌مان نامه‌ای به مدرسه محل تحصیلم ارسال کرد و هماهنگی‌های لازم در این زمینه صورت گرفت. خوشبختانه مدرسه هم با این موضوع کنار آمد و مشکلی نداشتیم.
نفر سوم رقابت‌های وزنه‌برداری نوجوانان جهان یادآور شد: بین اطرافیان و بستگان کسی باور نمی‌کرد من مدال برنز جهانی گرفته‌ام. خودم هم باور نکردم که توانستم در اولین تورنمنت برون‌مرزی مقام سوم جهان را کسب کنم. هنوز اول راه هستم و باید با تلاش بیشتر روی اهدافم تمرکز کنم.
حسینی گفت: برای رسیدن به اوج آمادگی برای هر تورنمنت نیاز داریم که حداقل سه ماه در اردو باشیم و زیر نظر مربی تمرینات لازم را انجام دهیم. برای مسابقات جهانی عربستان حدود 2 ماه در اردو بودیم.
وی در خصوص هزینه‌های رشته وزنه‌برداری یادآور شد: رشته وزنه برداری پرهزینه است و تمام موارد را با هزینه شخصی و حمایت پدرم تهیه کردم. کفش، کمربند، مکمل و حتی هزینه پرواز از مشهد به تهران برای حضور در اردوی تیم ملی هم توسط پدرم انجام شد. امیدوارم در آینده شاهد حمایت بیشتری از سوی مسئولان باشیم. اگر حمایت‌های خانواده نبود، قطعا به اینجا نمی‌رسیدیم.
ملی‌پوش وزنه برداری ایران گفت: فقط یک مرتبه مبلغ یک میلیون تومان به ازای هر کدام از ما پرداخت شد که در مقایسه با هزینه‌های انجام شده در این چند سال عدد ناچیزی محسوب می‌شود. یک کفش مناسب وزنه‌برداری حدود هشت میلیون تومان است که خودمان تهیه می‌کنیم. توقع داریم از سوی هیات و فدراسیون وزنه برداری حمایت‌های لازم صورت گیرد.
حسینی در خصوص سختی‌های خاص رشته وزنه‌برداری بیان کرد: هر رشته‌ای سختی‌های خاص خودش را دارد اما اگر بخواهیم به تیم ملی و مقام‌های برتر برسیم، باید سختی‌ها را به جان بخریم و تلاش کنیم. اگر قرار بود ورزش دیگری را انتخاب کنم، دوچرخه سواری انتخاب بعدی‌ام بود.

غزل حسینی: علاقه، مهمترین رکن برای پیشرفت در ورزش است
همچنین سیده غزل حسینی، نفر هشتم رقابت‌های جهانی وزنه برداری در عربستان، در خصوص حضورش در این رقابت‌ها اظهار کرد: فضای مسابقات عالی بود. حریفان قدرتمندی در این تورنمنت شرکت کردند. تلاش کردیم که رکوردهای خودمان را بزنیم و امیدوارم در رقابت‌های بعدی بتوانیم رکوردهای بهتر و مدال‌های خوش رنگی کسب کنیم.
وی افزود: من هم از 12 سالگی وارد این رشته شدم و حدود سه سال است که به صورت حرفه‌ای در وزنه برداری فعالیت می‌کنم. بسیاری از دختران ورزشکار را دیده‌ام که با وجود علاقه‌ به وزنه برداری، خانواده‌های‌شان مخالف فعالیت‌شان هستند. نباید فراموش کنیم کسی که به چیزی علاقه‌مند است، اگر در همان راه قدم بگذارد، حتما به موفقیت خواهد رسید.
ملی‌پوش وزنه برداری ایران در خصوص اهدافش برای آینده بیان کرد: طبیعتا کسب مدال جهانی و المپیک آرزوی هر ورزشکاری است و امیدوارم به آن برسم. خیلی دوست داشتم که مدال بگیرم اما متاسفانه نشد. تجربه خوبی بود و امیدوارم در رقابت‌های بعدی بتوانم روی سکو قرار بگیرم.
حسینی گفت: تصمیم گرفتیم در هر شرایطی تمرین کنیم و فقط روی موفقیت تمرکز کنیم. حمایت اسپانسر باعث می‌شود بیشتر روی اهداف و تمرین کردن متمرکز شویم و به حاشیه فکر نکنیم.

میرزاده: غزل و غزاله بورسیه آکادمی ملی المپیک هستند
فاطمه میرزاده، مادر این 2 ورزشکار ملی‌پوش وزنه برداری ایران، اظهار کرد: دوست داشتم که دخترانم در ورزش به موفقیت برسند و در کنار درس به ورزش هم بپردازند. ابتدا رشته ژیمناستیک را شروع کردند اما به دلیل اینکه بانوان نمی‌توانند در این رشته، مخصوصا در مسابقات برون‌مرزی فعالیت کنند، تصمیم گرفتم آن‌ها را به ورزش دیگری تشویق کنم. حتی مدتی کلاس والیبال رفتند اما علاقه‌ نداشتند. ورزش‌های توپی و رزمی هم انتخاب‌های بعدی ما بود اما باز هم بچه‌ها علاقه نداشتند.
وی اضافه کرد: هدفم ورزش قهرمانی بود و می‌خواستم در ورزش به جایی برسند و افتخارآفرینی کنند. به پیشنهاد یکی از دوستان وزنه برداری را شروع کردند. در ابتدا در رده سنی نونهالان فعالیت می‌کردند. در 2 مسابقه کشوری موفق به کسب مدال شدند و همین موضوع موجب شد دیده شوند و به تیم ملی راه پیدا کنند. ابتدای راه فکر می‌کردم که وزنه‌برداری ورزش سنگینی است و ممکن است باعث آسیب‌دیدگی شود اما زمانی که متوجه شدم با تکنیک و به صورت اصولی کار می‌کنند، به ادامه راهشان امیدوار شدم.
مادر این 2 وزنه بردار ملی‌پوش مشهدی عنوان کرد: در حال حاضر هر 2 دخترم بورسیه آکادمی ملی المپیک هستند و پیش از شیوع کرونا هر 2 ماه سه روز به تهران می‌رفتند و در جلسات تئوری پزشکی و آمادگی جسمانی شرکت می‌کردند. با آغاز کرونا این جلسات به صورت آنلاین برگزار شد. البته چند ماهی است که این جلسات به صورت آنلاین هم برگزار نشده‌ است.
میرزاده در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شد مشوق و حامی دخترانش باشد و آن‌ها را به ورزش قهرمانی سوق دهد، پاسخ داد: قرار نیست همه از طریق تحصیل و درس به جایی برسند. دوست داشتم فرزندانم در ورزش مسیر موفقیت‌آمیزی را طی کنند و وقتی علاقه و تلاش آن‌ها را دیدم، تصمیم گرفتیم با تمام توان از آن‌ها حمایت کنم.
وی در خصوص هزینه‌ای که برای فعالیت حرفه‌ای فرزندانش متحمل می‌شود، گفت: هزینه ماهانه هر یک از بچه‌ها در ورزش به طور متوسط بیش از 2 میلیون تومان است که تمام این هزینه‌ها توسط پدرشان تامین می‌شود و هیچ کمک مالی از جای دیگری صورت نمی‌گیرد. امیدوارم با حضور اسپانسرها و همچنین موفقیت بچه‌ها شاهد حمایت بیشتری باشیم.
انتهای پیام