بزرگنمايي:

پیام خراسان - آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل هشدار داد گزارش سال 2021 شکاف ها در تولید گازهای گلخانه ای نشان می دهد جهان همچنان در مسیر فاجعه بار افزایش دمای زمین به 2.7 درجه سانتیگراد است.
به گزارش ایرنا، گوترش روز سه شنبه به وقت محلی پس از انتشار گزارش سال 2021 شکاف ها در تولید گازهای گلخانه ای افزود: اکنون حتی در صورت اجرایی شدن تعهدات قبلی که در چند روز گذشته اعلام شد، دمای زمین بازهم بالای 2 درجه گرم خواهد شد.
این تعهدات مربوط به سال 2050 هستند؛ بنابراین مشخص نیست چگونه اجرایی خواهند شد.
وی توضیح داد گرمایش زمین ادامه دارد. ما می دانیم آینده بشریت وابسته به محدود کردن دمای زمین به 1.5 درجه سانتیگراد تا سال 2030 است. مضاکنندگان قرارداد اقلیمی پاریس نتوانسته اند این بازده زمانی را حفظ کنند. گزارش شکاف ها در تولید گازهای گلخانه ای نشان می دهد که کشورها تنها 20 درصد از بودجه احیای اقتصادی خود را به انرژی سبز اختصاص داده اند.
دبیرکل سازمان ملل هشدار داد: در صورتی که نتوانیم تولید گازهای گلخانه ای را تا پایان سال 2030 در مقایسه با سال 2010 حدود 45 درصد کاهش دهیم، تا 100 ماه آینده دیگر آینده ای با دمای 1.5 درجه سانتیگرادی زمین نخواهیم داشت.
وی همچنین از رهبران کشورها خواست برای رسیدن به هدف کاهش تولید گازهای گلخانه ای، توقف استفاده از سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ و جایگزین کردن صنایع آلوده کننده با یکدیگر متحد شوند.
به گزارش ایرنا، گزارش شکاف در تولید گازهای گلخانه ای 2021 که توسط موسسات تحقیقاتی برجسته و برنامه محیط زیست سازمان ملل تهیه شده است نشان می دهد علاوه بر افزایش طرح های اقلیمی کشورها، دولت ها قصد دارند تا سال 2030 بیش از دو برابر محدودیت های لازمه برای رساندن دمای زمین به 1.5 درجه سانتیگراد، سوخت فسیلی تولید کنند.
گزارش شکاف تولید 2021 جزییات 15 کشور اصلی تولید کننده سوخت های فسیلی را ارائه می دهد. این کشور ها شامل استرالیا، برزیل، کانادا، چین، آلمان، هند، اندونزی، مکزیک، نروژ، روسیه، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، امارات، انگلستان و آمریکا می شود. در این گزارش اشاره شده است که اکثر این کشورها همچنان به شکل قابل توجهی در حمایت از تولید سوخت های فسیلی سیاست گذاری می کنند.
سازمان ملل به دنبال آن است که دمای زمین بیش از 1.5 درجه سانتیگراد افزایش نیابد. به گفته دانشمندان، برای دستیابی به چنین هدفی، لازم است تا انتشار جهانی کربن تا پایان این دهه 45 درصد پائین تر از سطح سال 2010میلادی باشد.
صرف‌نظر از دوره کوتاه‌مدت قرنطینه کرونا، انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان در حال افزایش است.
بیست و ششمین اجلاس آب و هوایی گلاسکو (کاپ 26) نیز از 10 آبان تا 21 آبان ماه سال جاری با حضور شماری از رهبران جهان، کارشناسان امور زیست محیطی و فعالان حامی مقابله با چالش های مربوط به تغییرات آب و هوایی از 200 کشور امضا کننده پیمان آب و هوایی پاریس، در شهر گلاسکو انگلیس برگزار می شود.
این اجلاس در حالی برگزار می‌شود که ساکنان کره خاکی درگیر بحران های شدید اقلیمی و زیست محیطی، انتظارهای بیشتری از قدرت های بزرگ اقتصادی جهان برای مقابله با این بحران ها دارند.
کشورهای ثروتمند که یک دهه پیش وعده دادند یکصد میلیارد دلار در سال برای کمک به کشورهای آسیب پذیر به منظور سازگار کردن خود و انتقال به انرژی پاکتر فراهم می کنند، هنوز از عمل به هدف سال 2020 خود بازمانده اند.
کارشناسان نشست کاپ 26 در گلاسکو را آخرین فرصت برای کاهش روند گرم شدن کره زمین تا حداکثر 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از میزان پیش از دوره صنعتی شدن زمین می دانند.
این درحالی است که ترامپ رییس جمهوری آمریکا در سال 1396 از توافق اقلیمی پاریس خارج شد که انتقادات زیادی را در داخل و خارج آمریکا در پی داشت.تصمیم ترامپ مبنی بر خروج از پیمان پاریس، بی اعتنایی به تلاش جامعه بین المللی در مدیریت یکی از مهمترین رویدادهای مخاطره آمیز برای حیات سیاره زمین است که از سوی ابرقدرت هایی چون خود آمریکا ایجاد شده است؛ نقش کشورهای صنعتی از جمله آمریکا در تغییرات آب و هوایی و گرم شدن کره زمین به مراتب بیش از کشورهای جهان سومی است که نقش چندانی در بروز و ظهور این فجایع زیست محیطی نداشته اند.
پیمان پاریس پیمان جهانی مربوط به آب و هوا و گرم شدن کره­ زمین است که متعاقب کنفرانس 2015 پاریس راجع به تغییرات آب و هوایی ذیل «کنوانسیون چتری (کادر) ملل متحد پیرامون تغییرات آب و هوایی 1992» به تصویب رسید.
گرم شدن کره زمین و تغییرات اقلیمی یکی از نتایج مخرب صنعتی شدن کشورها و افزایش تولید گازهای گلخانه ای است که کشورها را از دهه 70 میلادی (متعاقب کنفرانس استکهلم) و دهه 90 (کنفرانس ریو) بر آن داشته است نسبت به موضوعات زیست محیطی با اهمیت بیشتری برخورد کرده و در قالب پیمان های زیست محیطی نظیر کنوانسیون چتری (کادر) ملل متحد پیرامون تغییرات آب و هوایی 1992 و پیمان پاریس 2015 با متعهد کردن کشورها گامی در جهت مهار میل افسارگسیخته کشورها به توسعه و توجه دادن به هنجارهای زیست محیطی بردارند.