بزرگنمايي:

پیام خراسان - دانشمندان ژاپنی یک دستور العمل برای متوقف کردن گریه نوزادان مطرح کرده‌اند و می‌گویند این ترفند شامل پنج دقیقه بغل کردن و راه بردن، پنج تا هشت دقیقه نشستن و سپس گذاشتن کودک در تخت خواب است.

به نقل از دیلی‌میل ، اکثر والدین خسته، از پستانک دادن گرفته تا ناامیدانه لالایی خواندن، تمام تلاش خود را می‌کنند تا کودکشان گریه نکند.
در حال حاضر یک مطالعه ادعا می‌کند که موفق به کشف و ارائه یک دستور العمل برای خواباندن نوزادان شده است که به طرز شگفت انگیزی ساده است، اما جواب می‌دهد.
محققان مرکز علوم مغز RIKEN در ژاپن ادعا می‌کنند که ترفند آرام کردن یک نوزاد گریان این است که او را به مدت پنج دقیقه در آغوش خود نگه دارید و راه ببرید، سپس به مدت پنج تا هشت دقیقه در همان حالت که آنها را در آغوش گرفته‌اید، بنشینید، سپس آنها را در تخت خواب خود قرار دهید.
کومی کورودا نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: اغلب مواقع، ما به طور شهودی به توصیه‌های دیگران در مورد فرزندپروری بدون آزمایش روش‌ها به صورت علمی گوش می‌دهیم. اما ما برای درک رفتارهای نوزاد به علم نیاز داریم، زیرا رفتار نوزادان بسیار پیچیده‌تر و متنوع‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم.
در این مطالعه، محققان تصمیم گرفتند راه حلی برای گریه شبانه نوزادان بیابند.
خانم کورودا می‌گوید: بسیاری از والدین از گریه شبانه نوزادان در رنج و سختی هستند. این مشکل بسیار بزرگی است، به ویژه برای والدین بی‌تجربه که می‌تواند منجر به استرس والدین و حتی بدرفتاری با نوزاد در تعدادی از موارد شود.
بسیاری از پستانداران دیررس – آنهایی که در حالت نابالغی به دنیا می‌آیند و قادر به مراقبت از خود نیستند – واکنشی ذاتی به گریه دارند که به آن "واکنش حمل" می‌گویند.
به عنوان مثال، موش‌ها، سگ‌ها و میمون‌ها نوزادان خود را برمی‌دارند و شروع به راه رفتن می‌کنند که این کار آنها موجب خواب آلودگی نوزاد می‌شود.
در زیست‌شناسی، گونه‌های دیررس(Altricial) به گونه‌هایی گفته می‌شود که در آنها بچه‌ها در زمان به دنیا آمدن رشد نکرده‌اند، اما با کمک والدین‌شان پس از تولد بالغ می‌شوند. گونه‌های زودرس(Precocial) نیز به گونه‌هایی گفته می‌شود که در آنها نوزادان از لحظه تولد یا جوجه‌کشی نسبتاً بالغ و متحرک هستند.
اکنون محققان این نظریه را مطرح کرده‌اند که واکنش حمل ممکن است به آرام کردن نوزادان انسان نیز کمک کند.
تیم تحقیقاتی ژاپنی برای بررسی اینکه آیا این نظریه درست است یا خیر، واکنش 21 نوزاد در حال گریه را در چهار شرایط مختلف مقایسه کرد. این چهار وضع شامل نوزادانی بود که توسط مادرانشان راه برده می‌شدند، به شکل نشسته نگه داشته می‌شدند، در گهواره‌ای ساکن دراز می‌کشیدند یا در ننو -گهواره‌ای که حرکت داده می‌شود- گذاشته می‌شدند.
مشاهدات محققان نشان داد که وقتی مادر در حالی که نوزاد را در آغوش دارد، راه می‌رود، نوزاد گریان آرام می‌گیرد و ضربان قلبش در عرض 30 ثانیه کاهش می‌یابد. همچنین اثر مشابهی در هنگام قرار دادن نوزاد در ننو مشاهده شد.
با این حال، هنگامی که مادر، نوزاد را در حالت نشسته نگه می‌داشت، یا نوزاد را در گهواره ساکن قرار می‌داد، نوزاد آرام نمی‌گرفت.
این نشان می‌دهد که درآغوش گرفتن نوزاد به تنهایی برای آرام کردن گریه نوزاد کافی نیست و حرکت کردن برای فعال کردن واکنش حمل لازم است.
به طور مشخص، محققان دریافتند که این تأثیر زمانی که آغوش گرفتن با راه رفتن به مدت پنج دقیقه ادامه می‌یابد بیشتر مشهود است و طی این آزمایش، گریه همه نوزادان در این حالت متوقف شد و نیمی از آنها به خواب رفتند.
با این حال، زمانی که مادران سعی کردند نوزادان خود را روی تخت یا گهواره بخوابانند، بیش از یک سوم آنها در عرض 20 ثانیه از خواب بیدار شدند.
محققان پیشنهاد می‌کنند که مادران باید به نگه داشتن نوزادان در آغوش خود قبل از روی تخت گذاشتن آنها ادامه دهند، حتی اگر به نظر می‌رسد در خواب عمیقی فرو رفته‌اند.
خانم کورودا می‌گوید: حتی من به عنوان مادر چهار فرزند، از دیدن این نتیجه بسیار شگفت زده شدم، زیرا فکر می‌کردم بیدار شدن کودک در هنگام گذاشتن روی تخت به نحوه قرار گرفتن روی تخت، مانند وضعیت بدن یا شدت و ملایمت حرکات مادر مربوط می‌شود. اما آزمایش ما از این فرضیات کلی پشتیبانی نمی‌کند.