پیام خراسان - در این قسمت از کتاب رود گولیت، روی چیدمانی که لوئیس فن خال در منچستریونایتد پیاده کرد و همچنین طرح تاکتیکی کلودیو رانیری در لسترسیتی، تمرکز خواهیم کرد.
طرفداری | در هفدهمین قسمت از کتاب رود گولیت، خواندیم که چگونه نقش مهاجمان مرکزی در فوتبال نوین، از گلزنی صرف فاصله گرفته است و آن‌ها باید در اموری همچون بازیسازی، فضاسازی و دفاع کردن نیز مشارکت کنند.
برای عینی‌تر شدن این موضوع، به مشکلات رود فن نیستلروی و روبرت لواندوفسکی برای کنار آمدن با این نظم تازه، پرداختیم. اینک ادامهٔ ماجرا: برنامهٔ بازی 2-5-3 زمانی که به انگلستان آمدم، لیورپول از سیستم 2-5-3 استفاده می‌کرد. این امر عمدتاً به دلیل حضور جان بارنز در تیم بود. بارنز در تکل‌زنی چندان ماهر نبود، اما در کنترل توپ دارای مهارت فوق‌العاده‌ای بود و دیدی شگرف از جریان بازی داشت. بنابراین به عنوان مربی لیورپول چه باید می‌کردید؟ باید به بارنز فرصت می‌دادید که بازی را هدایت کند. زمانی که مدافعان توپ را در اختیار داشتند، بلافاصله به دنبال بارنز می‌گشتند و از میان پنج هافبک، این بارنز بود که حملات را شکل می‌داد و نقشی آزاد به عنوان مهاجم نیز ایفا می‌کرد.
یوونتوس و تیم ملی ایتالیا (اسکواترا آتزورا) از همین چیدمان برای بهره‌گیری از توانایی‌های آندره‌آ پیرلو استفاده می‌کردند. بسته به اینکه با چه تیمی بازی می‌کردند، گاهی صرفاً برای محافظت از پیرلو هنگام از دست دادن توپ و محافظت از او هنگام به دست آوردن مالکیت، این چیدمان را به 3-4-3 تغییر می‌دادند. این امر بسیار حیاتی بود، چرا که هیچ تیمی نباید اجازه دهد در صورت مهار شدن یک بازیکن خاص، فلج شود. زمانی که این اتفاق می‌افتد، تیم باید بتواند فضایی برای دیگران ایجاد کند تا رهبری بازی را بر عهده بگیرند یا به چیدمان دیگری تغییر شکل دهد تا آسیب‌پذیری خود را برطرف کند.
بازگشت وینگ بک‌ها در فاز دفاعی، چیدمان 2-5-3 را به خط دفاعی 5 نفره تغییر شکل می‌دهد آرایش 2-5-3 برای چنین برنامه‌ای آرمانی است زیرا به تعداد زیادی بازیکن در خط میانی نیاز دارید. ناگزیر، این آرایش به دو بازیکن کناری نیاز دارد که توانایی دویدن‌های مکرر پنجاه یا شصت متری را بدون مشکل داشته باشند. بسته به اینکه چه تیمی مالک توپ باشد، این دوندگان فوق‌العاده، عملاً سه نقش مختلف را ایفا می‌کنند: مدافع کناری، هافبک و مهاجم. در یوونتوس، آنها در سمت راست استفان لیخت‌اشتاینرِ سوئیسی را داشتند؛ انگار پنج جفت ریه داشت!
فن‌ خال، برزیل، 2014 با به وحشت انداختن اصالت‌گرایان فوتبال هلند، لوئیس فن‌ خال در جام جهانی 2014 برزیل از سیستم 2-5-3 استفاده کرد تا از خط دفاعی ضعیف تیمش با افزودن بازیکنان اضافی پشتیبانی کند. او حتی یکی از مهاجمان (رابین فن‌ پرسی) را وادار کرد نیم‌خط عقب‌تر بازی کند تا عقب زمین کاملاً بسته شود. فن‌ خال تیم ملی را مطابق با نقاط قوت خود به میدان فرستاد.
با داشتن روبن که می‌توانست همه فضاهای هجومی را پوشش دهد، هلند اگرچه سیستم تاریخی 3-3-4 خود را کنار گذاشته بود، اما موفق شد به مقام سوم مسابقات دست یابد. به عنوان یک مربی، باید کیفیت بازیکنان خود را تحلیل کرده و سپس آنها را در قالب یک آرایش تاکتیکی مناسب قالب‌بندی کنید. فن‌ خال در مسابقات مقدماتی و در رقابت‌های جام جهانی در برزیل، این کار را به خوبی انجام داد.
در حالی که تیم هلند به صورت دفاعی با چیدمان 2-5-3 بازی می‌کرد، هنر آن بود که هنگام به دست آوردن مالکیت توپ، با پیشروی مدافعان کناری، به سرعت به آرایش هجومی 2-5-3 تغییر شکل دهد. در این حالت تقریباً همیشه در خط میانی برتری عددی خواهید داشت، به ویژه اگر تیم مقابل با سیستم 2-4-4 بازی کند.
در پاسخ به انتقادات رسانه‌ای و پیشنهاد اینکه او دیگر به فوتبال هجومی باور ندارد، فن‌ خال اظهار داشت که او در واقع با آرایش 2-3-5 بازی نکرده، بلکه از سیستم 2-5-3 استفاده کرده است. با این حال، هیچ‌کس حرف او را باور نکرد.
اینکه یک چیدمان هجومی یا دفاعی باشد، به تیم و برنامهٔ بازی مربی بستگی دارد: مربی چگونه قصد دارد بازی را ببرد؟ در اینجا نیز روشن شد که چیدمان به خودی خود مقدس نیست؛ بقای آن به مهارت‌های فردی بازیکنان بستگی دارد.
فن‌خال در منچستریونایتد جالب آنکه لوئیس فن‌ خال پس از ترک تیم ملی هلند، سیستم 2-5-3 را به اولدترافورد آورد. فن‌ خال در برزیل، با مدال برنز بر گردن، به این آرایش باور پیدا کرده بود. این موضوع تعجب‌آور بود، چرا که او همواره به فلسفه‌ای کاملاً متفاوت پایبند بود: سیستم 3-3-4، فوتبال هجومی و غالب بر زمین حریف.
دیدگاه جدید فن‌ خال نسبت به فوتبال از آن رو غیرمعمول بود که او این فلسفه را بر یکی از تهاجمی‌ترین تیم‌های انگلستان اعمال می‌کرد. سر الکس فرگوسن سبک چندمنظوره‌ای را توسعه داده بود که بر مبنای فوتبال هجومیِ حساب‌شده بنا شده بود؛ سبکی که بسیار نزدیک‌تر به دیدگاه پیشین فن‌ خال در آژاکس، بارسلونا و بایرن بود.
آهنگ فوق العاده زیبا و شنیدنی از لوئیس فن خال به نام "می خواهم زنده بمانم"!
از آنجا که فن‌ خال احساس می‌کرد خط دفاعی‌اش ضعیف است، اما به خرید مهاجم ادامه می‌داد و مدافعان کافی جذب نمی‌کرد، چیدمان او منفی توصیف شد؛ حتی با آنکه او اغلب در جریان بازی به چیدمان چهار مدافعه تغییر حالت می‌داد. در نتیجه، این مربی هلندی تحت انتقادات شدید قرار گرفت و پیروزی‌های اندکی کسب کرد. افزون بر این، ستارگان پیشین باشگاه همچون پل اسکولز و ریو فردیناند از این چیدمان به عنوان «کسل‌کننده و خواب‌آور» یاد کردند.
برنامهٔ بازی 1-5-4 یکی از تدافعی‌ترین تاکتیک‌ها، چیدمان 1-5-4 است. در این آرایش، انتظار نمی‌رود که چهار مدافع در هیچ زمانی به نقش هجومی تغییر وضعیت دهند، در حالی که دو نفر از هافبک‌ها عمدتاً مسئول حفظ تعادل دفاعی هستند. این امر چهار بازیکن را برای حمله باقی می‌گذارد، هرچند حمله در اصل تنها متکی به یک مهاجم است. اگر مهاجم سریعی داشته باشید، حمله به یک حرکت انفرادی با حمایت یکی یا نهایتاً دو بازیکن تبدیل می‌شود. در غیر این صورت، کل نفرات باید جلو بکشند تا فواصل طولانی را پر کنند و حمایت لازم را فراهم کنند؛ در غیر این صورت، تیم مقابل فضای زیادی برای ضدحمله خواهد داشت.

لستر نه تنها سازمان‌یافته بود، بلکه بازیکنانش بسیار سختکوش و دارای انرژی شگفت‌انگیزی بودند که آن را برای نود دقیقه حفظ می‌کردند. از آنجا که آنها توانسته بودند جزئیات استراتژی خود را به خوبی پیاده کنند، قادر بودند تا نهایت استفاده را از توانایی‌های مهاجم خود، جیمی واردی، و همچنین بازی‌ساز فرانسوی-الجزایری‌شان، ریاض محرز، و فرانسوی-مالیایی‌شان، انگولو کانته ببرند. از آنجا که تیم می‌توانست بسیار عقب بنشیند، فضای وسیعی در مقابل آنان ایجاد می‌شد که بازیکنان سریع و هافبک‌هایی که به سرعت تغییر وضعیت می‌دادند، می‌توانستند از آن بهره‌برداری کنند. هفته به هفته، زمانی که همه فکر می‌کردند که این بار افسانهٔ آنها به پایان خواهد رسید، توپ راهی به دروازه پیدا می‌کرد.
علاوه بر این، جالب بود که تاکتیک‌ها و چیدمان‌ها دقیقاً متناسب با بازیکنان تیم طراحی شده بود؛ درست همانند ویمبلدونِ بیست سال پیش. اگر لستر با چیدمان 3-3-4 بازی می‌کرد، نتیجه‌ای نمی‌گرفت و بیش از نیمی از بازی‌هایش را می‌باخت، زیرا بازی کردن بدون فضای کافی در نیمهٔ زمین حریف، در ژن بازیکنانش نبود. همچنین مدافعان عقب تیم، بازیکنانی نبودند که با فضاهای باز پشت سر خود احساس راحتی کنند. بنابراین رانیری حتی به چنین چیزی فکر هم نکرد.
خلاصه اینکه: لستر خود را با تیم‌های مقابل تطبیق نداد، بلکه با خودش سازگار شد. و در این حالت، دیگر اهمیتی ندارد که به انتقادات کسانی که پس از پایان ماه عسل شروع به شکایت می‌کنند، گوش بدهید یا خیر. زیرا لسترسیتی توانست به گونه‌ای موفق، با پول کمتر و بازیکنانی ارزان‌تر، با غول‌های لیگ رقابت کند.
کلیپ؛ لستر سیتی، قهرمان لیگ برتر انگلیس در فصل 2015/16
رسیدن به تاکتیک آرمانی مقابل لسترسیتی ساده است: از همان چیدمانی استفاده کنید که آنها استفاده می‌کنند. تیم را عقب بکشید و فقط هنگام بازپس‌گیری توپ، به حمله فکر کنید. این تاکتیک ساده به نظر می‌رسد، اما اگر تیم شما منچسترسیتی، آرسنال، چلسی، منچستریونایتد، لیورپول یا تاتنهام باشد، آیا می‌توانید آن را اجرا کنید؟ کدام تیم‌ها شجاعت و صبر لازم برای این شیوه را دارند؟ با اینکه چنین روشی، شانس پیروزی را افزایش می‌دهد، تعداد کمی از آن استفاده می‌کنند. در واقع، هیچ راه دیگری وجود ندارد. اینجا فوتبال سطح بالا است. ابتکار عمل را به آنها بدهید و ببینید چه می‌شود.
لسترسیتی عادت ندارد که مالک توپ باشد. آنها دوست دارند نقش تیم ضعیف‌تر را ایفا کنند. اگر توپ را به آنها بسپارید، تصور خواهند کرد که واقعاً تیم خوبی هستند و خیلی زود در کار خود دچار سردرگمی خواهند شد. این در ذات هر بازیکنی است؛ هر بازیکن، فوتبال را با این تصور شروع کرده که می‌تواند با توپ کار خاصی انجام دهد. این غریزهٔ ابتدایی پاک شدنی نیست؛ همه آن را دارند. و این موضوع در مورد بازیکنان لسترسیتی نیز صادق است. آنها کیفیت بالایی دارند ــ به هر حال، در لیگ برتر بازی می‌کنند ــ و استقامت لازم برای کسب نتیجه را دارند. اما زمانی که ابتکار عمل را به آنها بسپارید، کار را برایشان بسیار سخت می‌کنید.
داغ‌ترین‌ها ????????????????????????
آنری: فکر می‌کردیم کسی مثل رونالدو و مسی نمی‌آید، تا اینکه یامال را دیدیم! روایت احساسی آلیسون بکر از مرگ پدرش: تا ملاقات دوباره با او، هرگز تنها قدم نمی‌زنم بهمن صالح نیا، پدر فوتبال گیلان درگذشت رسوایی جدید فوتبالیست‌های میلیاردر؛ مستی و میهمانی شبانه در شب سالگرد ازدواج بازیکن معروف! نه این حقیقت ندارد؛ بهت عجیب رونالدو از حذف النصر از لیگ قهرمانان / فیلم