بزرگنمايي:

پیام خراسان - نمونه‌اش همین کتاب مورد اشاره که با شمول و دقت و وسواس تحسین‌برانگیزی 102 تشکل روزنامه‌نگاری و روزنامه‌نگاران را احصا و معرفی کرده است. اهمیت کتاب آنجا بیشتر روشن می‌شود که بدانیم شاید درباره 90 درصد این تشکل‌ها تاکنون در قالب کتاب و درباره 70 درصد آنها مقاله علمی نوشته نشده باشد و معدود اطلاعات موجود و ردپاهای در دسترس درباره آن تشکل‌ها را باید در میان سطور اخبار و یا مصاحبه‌های پراکنده جست‌وجو کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
فهرست بلندبالای چنین تشکل‌هایی از تلاش و همت و جدال روزنامه‌نگاران برای حفظ خود و نشریه‌هایشان و کیان و اصول حرفه خود حکایت دارد. علاوه بر تشکل‌ها که موضوع اصلی کتاب است در فصول پایانی از خانه، سرا، شورا، سازمان نظام صنفی، مجتمع و کلینیک مطبوعات و روزنامه‌نگاران هم یاد شده و در پایان کتاب تصاویر 18 نشریه مرتبط ضمیمه شده است. ضمن ابراز خرسندی و سپاسگزاری بابت انتشار این کتاب، چند تکمله و حاشیه کوچک درباره آن تقدیم می‌شود:
کتاب از سیاهه تشکل‌هایی که کلمات مطبوعات و روزنامه‌نگاری در عنوان آنها به کار رفته فراتر رفته و تشکل‌هایی چون «کانون ملی منتقدان تئاتر ایران»، «انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر»، «انجمن عکاسان بحران»، «کانون منتقدان فیلم ایران» و «کانون پژوهشگران و نویسندگان موسیقی» را که آثار ایشان عمدتاً در مطبوعات نمود می‌یابد، نیز دربرگرفته است. به همین سیاق می‌شد انجمن‌هایی چون «انجمن علمی نقد ادبی ایران» و «انجمن منتقدان کتاب کودک و نوجوان» را هم به فهرست افزود.
در مطلب مربوط به «خانه روزنامه‌نگاران جوان» ذکر شده که: «دوره رونق از زمانی آغاز شد که این خانه صاحب خانه شد؛ در خیابان جم کوچه مدائن پلاک 59. این دوره از 20 بهمن 1374 تا 8 امرداد 1377 را دربرمی‌گیرد.» اگر درست به یاد داشته باشم خانه روزنامه‌نگاران جوان از دی 74 تا خرداد 75 در خیابان مطهری بن‌بست فیروزه مستقر بود و پس از آن به خیابان جم (فجر) منتقل شد.
در خصوص سرای روزنامه‌نگاران ایران می‌توانست اضافه شود که فعالیت‌های سرا ابتدا در «سرای روزنامه‌نگاران» ـ سالنی در بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ـ و با نشست‌هایی که زیر نظر پدرام پاک‌آیین و توسط سیدعلی کاشفی خوانساری برنامه‌ریزی شده بود، آغاز شد.
حال که این کتاب ارجمند فراتر از تشکل‌ها به سایر نهادهای غیردولتی مطبوعات هم پرداخته است کاش در چاپ‌های بعد از مؤسسات آموزشی روزنامه‌نگاری و حِرَف مرتبط، کافه‌ها و پاتوق‌های مطبوعاتی، شهرک‌های مسکونی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، مؤسسات تحلیل و رصد و پایش مطبوعات، آرشیوها، نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های غیردولتی و ... هم یاد شود.
در کتاب از چندین و چند نشریه که درباره مطبوعات و روزنامه‌نگاری بوده‌اند، یاد شده است. کاش این فهرست تکمیل شود و از نشریاتی چون فصلنامه رسانه، پژوهشنامه تاریخ مطبوعات ایران (به کوشش سیدفرید قاسمی)، سالنامه مطبوعات کودک و نوجوان، گاهنامه نشریات کودک و نوجوان و ... هم در چاپ‌های بعد یاد شود.
کاش در پایان کتاب فهرستی از تشکل‌های فعال موجود ضمیمه می‌شد تا بدانیم این همه تلاش‌های روزنامه‌نگاران برای برپایی نهاد و تشکل، چقدر دوام آورده و کدام‌ها هنوز جاری و پابرجاست.
نمایه نام‌ها می‌تواند به کارآمدی کتاب در چاپ‌های بعد بسیار بیفزاید.
از سال 1403 تلاش‌هایی در میان روزنامه‌نگاران برای ایجاد نهادی با نام «مجمع سراسری مجازی رسانه‌ها» آغاز شده که خوب است به این فهرست اضافه شود.
کد خبر 2056266