پیام خراسان - از تندیسی با شکل و شمایل فیلسوف مآبانه که با وجود پشت سر گذاشتن نرد بان سنگی دور و دراز هنوز کاسه چشم بی‌کره اش حیران و بلاتکلیف به پیش‌رویش خیره شده تا صورتک برجسته کاکل مجعدی که غم رها شدن بی‌اراده اش در باتلاق روزگار بی‌کم و کاست در چشم‌هایش ریخته همگی یادگار اولین دوره جشنواره ملی مجسمه‌های نمکی هستند که برگزاری اش در سال ١٣٩٦ تالاب کجی در جنوبی‌ترین شهر استان خراسان جنوبی را برای ساعاتی به‌ کارگاه مجسمه‌سازی هنرمندان چهار گوشه ایران تبدیل کرد و امسال در سومین دوره این جشنواره، این گردهم آیی نمکی هنرمندان با چاشنی‌ها و اتفاقاتی جذاب تکرار شده است:

رقابت برترین‌ها چند روز پیش دور هم جمع شدند، در یک روز خیلی گرم تالاب که حتی باران و رگبارهای بهاری گاه و بی‌گاه آسمان شهر نهبندان هم از داغی آن کم‌نمی کرد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
١٢ هنرمند از ٨ استان بودند که طرح و ایده‌های‌شان از آثار ٤٩ هنرمند شرکت کننده در جشنواره، یک سروگردن بالاتر بود و حالا باید اثرشان را در تالاب اجرا می‌کردند. مهدی سماکوش، محسن ابراهیم‌پور و هنگامه صالح زهتاب هم جزء همین منتخبان بودند. سماکوش و ابراهیم پوراز مازندران آمده بودند و صالح زهتاب از تهران. آنها و دیگر هنرمندان در بکرترین قسمت تالاب و جایی که هنوز خاک چسبنده آن ملات کار هنرمندان دوره‌های گذشته جشنواره نشده بود، کارشان را شروع کردند و از خاک‌هایی که با دلو و بیل کپه کرده بودند تندیس و سردیس‌هایی خاص یا مکان‌ها و مفهوم‌های انتزاعی و ذهنی تراشیدند

ایما و اشاره‌های هنری سماکوش که آثار نقاشی و مجسمه‌های حجمی انتزاعی اش راه خود را از کارگاه دنجش در ته یکی از کوچه باغ‌های شهر بابل تا نمایشگاه‌ها و گالری‌های هنری مطرح ایرانی و خارجی باز کرده‌اند، هیکل آدمی نمک فروش را تراشید. این هیکل مردانه با کلاه نمدی روی سر و کاسه لبریز از نمکش، بر فراز شهری سایه انداخته بود که ورودی طاق مانند دالان‌هایش کویری بودن نهبندان و اقتصاد وابسته به نمک مردمان این شهر را یادآوری می‌کند. با آن که در اثر ابراهیم‌پور جفت غاز گلی‌ای که سر انسان بدوی پر ریش و مو را در دامن گرفته‌اند، به زاغ بور و هوبره و کبک‌های بومی تالاب کجی شباهتی ندارند، اما هنرمند تیزهوش طبع وحشی و قهرآلود غازها را به استعاره گرفته تا مهربانی طبیعت سرکش به انسان ناسپاس را نشان دهد. پرنده ترسان و کنجکاوی هم که هنگامه صالح زهتاب لانه اش را در دل یک کوه گلی پرپیچ و واپیچ بنا کرده، با مجسمه‌های پیشین اش که برای تهران ساخته بود تفاوتی بسیار دارند. این پرنده ریزجثه که با نگرانی به قامت پر از پستی و بلندی کوه چشم دوخته، آدم‌هایی را به‌خاطر می‌آورند که در پستی و بلندی روزگار از قدرت پرواز خود غافل می‌مانند.محمدرضا ذبیح اله‌زاده که به اعتبار نشان مفاخرش در رشته مجسمه‌سازی ریاست هیئت داوران را بر عهده گرفته بود با همفکری حمیدرضا آویشی، دیگر داور جشنواره و چهره ماندگار هنر در سال ١٣٨٣، دست‌سازه‌های این سه هنرمند را به‌عنوان آثار برتر جشنواره انتخاب و با تقدیر از دو اثر انتزاعی دیگر وجه هنری این‌رویداد را به خط پایان رساندند.

برکت نمکزار اما سومین جشنواره مجسمه‌های نمکی در هویت هنری اش خلاصه نشده بود و وقتی هنرمندان مشغول آفرینش موجودات گلی بودند، اهالی شهر هم با فروش عروسک‌هایی که از پشم شتر بافته بودند و عرضه نان و خوراک‌های محلی گرم از گوشه کنار فضای ٢٢ هزار هکتاری تالاب رزق‌وروزی سفره‌های خود را برمی چیدند. چاشنی این بروبیای هنری و اقتصادی هم موسیقی مقامی بود که توسط گروه‌های موسیقی سنتی خراسان برای حدود ٤ هزار نفری که به تماشای هنرنمایی مجسمه‌سازان آمده بودند، اجرا شد. تعدادی از این ٤ هزار نفر، گردشگران خارجی بودند که همراه تورهای گردشگری خراسان به نهبندان آمده بودند. از همان ٨ سال پیش که برای اولین‌بار این جشنواره ملی برگزار شد، گردانندگان تورهای گردشگری این فرصت را غنیمت شمردند تا در جریان برگزاری آن، شگفتی‌های طبیعی ایران زیبا و اعجاز هنرمندانش را با هم و یک جا به گردشگران وطنی و میهمان نشان دهند.آغوش گرم تالاب نمکی نهبندان از سال‌های خیلی دور در فصول سرد سال آشیانه 5 هزار گونه پرنده مهاجر سیبری بوده که در سفر دورودرازشان به هندوستان، در نهبندان به‌دنبال میزبانی مهربان می‌گردند، اما با تبدیل شدن تالاب به پاتوق هنرمندان برج پرنده‌نگری در آن پا گرفت تا رفت‌وآمد میهمانان سیبری با بدرقه نگاه‌های لذت‌جوی اهالی و گردشگران همراه باشد. جاده خاکی پررفت و آمد این شهر کویری هم پس از سال‌ها آسفالت به خود دید و اسکله‌ای ١٠٠ متری در همسایگی تالاب ساخته شد تا اگر آسمان مهربانی کند و تالاب پرآب باشد، رفت‌وآمد می‌همانان به تالاب پررونق‌تر شود

پایان گمنامی یک شوره زار همه این اتفاقات خوب از پخش یک مستند تلویزیونی در شبکه استانی
خراسان جنوبی شروع شد که ظرفیت‌های اقتصادی و گردشگری شوره زار کجی را به تصویر کشیده بود. «بلقیس افضلیان» با دیدن این مستند، گمنامی این جاذبه طبیعی بی‌نظیر را جفایی در حق مردم شهر محروم نهبندان دید و تخصصش در حوزه هنرهای تجسمی او و برادرش را به فکر انداخت که با برگزاری ورک شاپی هنری ظرفیت‌های معرفی تالاب در سطوح مختلف را بررسی کند. وقتی پای اساتید هنرهای تجسمی به نمکزار باز شد، چسبندگی و استحکام شگفت‌انگیز خاکش که از تنیده شدن لجن‌ها و ریشه گیاهان در لایه‌های آن به وجود آمده بود، آنها را حیرت‌زده کرد و افضلیان مطمئن شد که این تالاب می‌تواند نمایشگاهی از مجسمه‌های گلی اعجاب‌انگیز باشد که هرم آفتاب داغ کویر رختی سفید و نمکی بر تن‌های گلی برهنه‌شان می‌پوشاند. او با همکاری برادرش و حمایت اداره فرهنگ و ارشاد استان خراسان جنوبی اولین و دومین دوره این جشنواره را در سال‌های ١٣٩٦ و ١٣٩٨ به‌صورت ملی برگزار کرد و امسال پس از محدودیت‌های دوران شیوع کرونا و دو دوره اجرای استانی و منطقه‌ای، اجرای ملی آن را از سر گرفت تا بهانه و فرصتی برای معرفی جذاب و فاخر این ظرفیت گردشگری و اقتصادی شهرستان نهبندان باشد.....
بیشتر بخوانید: زیستگاه پرندگان مهاجر در آستانه نابودی
‌
کد خبر 944859 برچسب‌ها تالاب مجسمه استان خراسان جنوبی