بزرگنمايي:

پیام خراسان - طرفداری /او همیشه یکی از اولین افرادی است که هنگام به‌وجود آمدن حواشی، از برادرش حمایت می‌کند.
خواهر کریستیانو رونالدو از تصمیم برادرش برای عدم حضور در مراسم خاکسپاری دیوگو ژوتا حمایت کرد و تصمیم گرفت به منتقدانش حمله کند. 
در پی درگذشت غم‌انگیز دیوگو ژوتا و برادرش آندره سیلوا در یک سانحه رانندگی در اسپانیا، مراسم خاکسپاری آن‌ها روز شنبه در شهر گوندو‌مار برگزار شد. بسیاری از بازیکنان سرشناس تیم ملی پرتغال، از جمله برناردو سیلوا، دیوگو دالو، ژائو کانسلو و روبن نوس در این مراسم حضور یافتند. اما غیبت کریستیانو رونالدو در خاکسپاری ژوتا، با انتقادات گسترده‌ای در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پرتغال همراه شد.
منتقدان، این تصمیم کاپیتان تیم ملی پرتغال را «غیرقابل توجیه» و «غیرقابل قبول» توصیف کردند و خواستار توضیحی از سوی رونالدو شدند. گفته می‌شود رونالدو که در زمان حادثه در تعطیلاتی در مایورکا به سر می‌برد، تصمیم گرفت به دلیل جلوگیری از جلب توجه رسانه‌ای و احترام به فضای خصوصی خانواده ژوتا، در مراسم خاکسپاری حضور پیدا نکند. هرچند او به صورت شخصی با خانواده ژوتا تماس گرفته و تسلیت گفته است، اما این موضوع همچنان باعث مطرح شدن انتقادات شد.
در واکنش به این حملات، کاتیا آویرو، خواهر رونالدو، با انتشار پست‌هایی احساسی در اینستاگرام از تصمیم برادرش دفاع کرد و منتقدان را به شدت مورد انتقاد قرار داد.
 وقتی پدرم فوت کرد، علاوه بر درد از دست دادنش، باید با هجوم دوربین‌ها و افراد کنجکاوی که در قبرستان و همه‌جا حضور داشتند، مقابله می‌کردیم. در آن زمان توجه رسانه‌ای مثل امروز نبود، اما باز هم چنان غوغایی بود که ما فرزندان او حتی نتوانستیم از کلیسا بیرون برویم؛ فقط هنگام دفن این امکان فراهم شد، آن هم به سختی.
 در مراسم خاکسپاری پدرم، رؤسا و مربیان تیم ملی وقت مثل لوئیس فیلیپه اسکولاری حضور داشتند. ولی من هیچ‌کدامشان را به یاد نمی‌آورم. مطمئناً با من سلام و احوال‌پرسی کردند، اما درد آن‌چنان کورم کرده بود که چیزی به خاطر ندارم.
 درباره درد، خانواده و حمایت واقعی. تا زمانی که خودتان تجربه نکنید، معنایش را نمی‌فهمید. اگر کسی پیامی برایم بفرستد که در آن برادرم را به‌خاطر چیزی سرزنش کند، بلافاصله بلاک خواهد شد. این داستان تکراری و خسته‌کننده شده است. این تعصب و این انتقاد برای هیچ و پوچ، تأکید می‌کنم: هیچ و پوچ. با یک جامعه‌ای بیمار مواجه هستیم. 
 ما همه خانواده داریم. واقعاً شرم‌آور است که ببینیم شبکه‌های تلویزیونی، مفسران و رسانه‌های اجتماعی، به‌جای اینکه با احترام درد یک خانواده داغ‌دیده را پاس بدارند، بر غیبت منطقی و عاقلانه برادرم در مراسم تمرکز می‌کنند. واقعاً از تماشایش خجالت می‌کشم. تأسف‌برانگیز است.
 و زندگی همین‌طور ادامه دارد. جامعه و نظر مردم دیگر هیچ ارزشی ندارند. خودشان تبدیل به چاه‌هایی بی‌انتها شده‌اند. متأسفم. جنگ هم همین‌طور است. باور کنید. شرارت انسانی خودش یک جنگ است و ما هر روز باید با آن بجنگیم.
بازار