چاپ

پیام خراسان - به گزارش آفتاب نو، جمعیت تهران 100 سال قبل حدود 20هزار نفر بود و اغلب آب شرب مورد نیاز اهالی از طریق چشمه‌ها و قنات‌های اطراف شهر تأمین می‌شد، اما انتخاب تهران به‌عنوان پایتخت دربار باعث شد که روزبه‌روز جمعیت آن افزایش پیدا کند. به همین‌ خاطر تأمین آب شرب برای شهروندان تهرانی به یکی از چالش‌های آن دوران تبدیل شد.
در سال 1303 اداره بلدیه طرحی پیشنهاد کرد که براساس آن روی جاجرود سدی احداث و از آب ذخیره‌شده در پشت سد برق تولید شود. تا سال1306 آب شهر تهران توسط 26رشته قنات با مجموع آبدهی حدود 700لیتر در ثانیه تأمین می‌شد. در این سال بار دیگر عملیات احداث مجرای رودخانه کرج به تهران آغاز شد و عملیات اجرایی این طرح از روستای بیلقان کرج تا جمشیدآباد تهران به‌طول 53کیلومتر به ‌مدت 4سال طول کشید. 20کیلومتر از این مسیر را از زیر زمین کانال‌کشی کرده بودند، اما آب زیادی در طول مسیر هرز می‌رفت و با توجه به ‌شدت رسوب‌گذاری، نیاز به لایروبی مداوم داشت.
در سال1325 از طرف دولت مناقصه‌ای با حضور 7شرکت خارجی برگزار و شرکت سر الکساندر کیپ انگلیسی برنده مناقصه شد. در نهایت 30تیرماه سال1326 پروژه لوله‌کشی آب شرب برای تهرانی‌ها در میدان سنگلج یا پارک شهر کلید خورد و در مدت 3سال برای حدود 900مشترک عملیات لوله‌گذاری آب شرب انجام شد. بعد از این عملیات باید آب شرب از طریق خطوط لوله‌های فولادی از تصفیه‌خانه به مشترکان انتقال پیدا می‌کرد. طرح اولیه این عملیات بیش از 5سال طول کشید تا از طریق 2خط لوله فولادی به قطر 40اینچ با ظرفیت 242هزار مترمکعب در شبانه‌روز آب از آبگیر بیلقان به نخستین تصفیه‌خانه تهران(جلالیه) منتقل شود.
منبع خبر: همشـهری
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
الان بخر، بعداً پرداخت کن(BNPL): آزادی مصرف یا دام بدهی‌های پنهان؟ نقدی بر عملکرد دولت و رسانه‌ها در فاجعه بندرعباس گاف‌های پرهزینه رسانه ملی؛ تشدید اختلافات داخلی و تنش در روابط خارجی چالش های آبرو داری از ایران و ایرانی در واتیکان آیا بابک زنجانی می‌تواند یک الگو باشد؟