چاپ

پیام خراسان - فقط چنددقیقه تأمل کافی است؛ از زمانی که در تلفن همراهم تصمیم می‌گیرم دنبال داروی سقط جنین بگردم تا وقتی که پیام تأییدشان به دستم می‌رسد. می‌توانم انتخاب کنم یک ساعت بعد دارو دستم باشد یا فردا صبح. زحمتی هم ندارد، یک جست وجوی ساده می‌خواهد در دو کانال تلگرامی، یک صفحه اینستاگرام و تایپ در گروه دوستان «بچه‌ها کسی رو دارین تازگی‌ها سقط کرده باشه؟» و شماره تلفن دیگری را که برایم می‌فرستند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
انتخاب با شماست و البته بستگی به جیبتان دارد. قرص آمریکایی یا هندی یا شاید ترجیح می‌دهید بروید سراغ پزشک زنان و همه کار‌ها را بسپارید به خودش. در همان یکی دو روز پیگیری گزارش، متوجه شدم تعداد آن‌ها که در اطرافیانمان تجربه سقط داشته‌اند، کم نیستند؛ یا در دوران مجردی یا تأهل. برای آن‌ها تصور خطرناک بودن دارو یا روش‌های غیرمجاز از بین رفته است.
شاید هم ترساندن زنان از عوارض دارو به تنهایی دیگر چاره ساز نباشد وقتی به سرعت قرص اصل را از داروساز یا پزشک می‌گیرند. این رضایت از کجا می‌آید و چطور می‌شود آمار سقط‌ها را کنترل کرد؟ وقتی هزینه آسوده شدن از بابت مسئولیت و خرج بی نهایت فرزند ناخواسته که چالش‌های زیادی در آینده بر دوش او می‌گذارد، بین 1.5 تا 6 میلیون تومان آب می‌خورد و زمان دسترسی به آن چند دقیقه است، معلوم است که راه آسان‌تر را انتخاب می‌کنند.
رونق فروش در شبکه‌های اجتماعی قرص میزوپروستول بین همه با نام تجاری آن، یعنی سایتوتک که محصول شرکت فایزر آمریکاست، شهرت دارد؛ همان دارویی که اگر پیدا کنید، آب روی آتش است. البته نمونه‌های کشور‌های دیگر همچون هند و پاکستان هم هست که درباره اثرگذاری اش آن قدر صراحت ندارند. طوری که گاه فرد را مجبور به تکرار می‌کند که آسیب جسمی و تبعاتش برای مادر خواهد بود.
با جست وجوی نام دارو یا واژه سقط جنین در همه شبکه‌های اجتماعی به موارد متعددی برخواهید خورد که فروش آن را تبلیغ می‌کنند. برخی ادعای آمریکایی بودن دارو را دارند و عده‌ای از کشور‌های دیگر هم نام‌ می‌برند انگار چند نوع جنس در جیب دارند که مشتری نپرد. آخرین پیام در یکی از کانال‌ها این است که «دارو در ایران موجود نیست»؛ اما بازهم به ادمین پیام می‌دهم: قرص سقط ندارین پس؟ پاسخ می‌دهد: کدوم شهرید؟ و بعد می‌نویسد: مشهد دارم موجود.
بعد، هفته بارداری را‌ می‌پرسد و شماره تلفنم را‌ می‌خواهد و بلافاصله توی همان تلگرام زنگ می‌زند. فکر می‌کردم برای پرسیدن سؤالات پیچیده تماس گرفته است و‌ می‌خواهد صداقتم را کنترل کند و ممکن است راضی به ارائه جزئیات نشود؛ اما اتفاقا خیلی راحت و سریع به گفته هایم اعتماد می‌کند: می‌خواستم هفته دقیق را بدانم که کمکت کنم. با سونوگرافی دقیق‌تر است. ‌
می‌گویم هفته چهارم هستم و توضیح می‌دهد: ببین اگر هفته چهارم باشی، باید تا پایان هفته پنجم صبر کنی تا سقط کامل اتفاق بیفتد. دارو را الان بخر، چون ممکن است هفته آینده در مشهد موجود نباشد.
قیمت یک ورق داروی اصل را 5 میلیون تومان اعلام می‌کند؛ اما قیمت یک ورق پاکستانی هندی 3 میلیون و 500 هزار تومان است؛ می‎گوید که خودش پزشک است و نیازی نیست نگران مراحل باشم. حتی نمونه‌ای از چت‌های دیگر مشتری مشهدی اش را برایم می‌فرستد که پس از سقط هم به سؤالاتش پاسخ می‌داده است.
اگر هزینه را واریز کنم، نیم ساعت بعد پیک جلویِ در خانه است. تأکید می‌کند که اگر سقط انجام شد و قرص اضافه آوردی، دستت نگه دار تا برایت مشتری پیدا کنم. تصویر پروفایل دیگری تزئینی است و نام مشخصی ندارد. او قیمت 10 عدد میزوپروستول اصل را 2 میلیون و 600 هزارتومان و قیمت شش عدد را یک میلیون و 800 هزارتومان عنوان می‌کند. با این اختلاف قیمت‌ها شک می‌کنم که در بهترین حالت، دومی باید همان مدل پاکستانی باشد که به گفته خودشان تا 60 درصد احتمال سقط دارد.
مرکز توزیعشان تهران است و فقط به کرج و مشهد ارسال دارند. می‌گوید قرص‌ها را‌ می‌برند ترمینال و در بسته بندی معمولی ارسال می‌کنند. صبح روز بعد می‌توانم داخل انبار ترمینال، دارو را ببینم، پول را همان جا واریز کنم و بروم دنبال کارم. سود این ماجرا برایشان آن قدر زیاد هست که ارزش پیگیری را داشته باشد؛ چون شب همان روز یک نفر به من زنگ می‌زند: خانم شما سفارش دارو دادید؟ می‌خوام دارو‌های مشهد رو تحویل ترمینال بدم. ورق قرص شما رو هم بدم؟
بهانه آوردم که پولش را نتوانستم فراهم کنم، اما شما در نظر بگیرید اگر واقعا چنین ماجرایی درمیان بود، با تماس دوباره آن‌ها حتما وسوسه می‌شدم که قرص را بگیرم و بعد بازاریاب رایگان آن‌ها باشم برای یک مادر دیگر!