چاپ

پیام خراسان - ورزش 3 /رافائل لیائو بعد از پشت سر گذاشتن یک فصل نه چندان خوب، در گفت‌وگو با توتو اسپورت، صحبت‌های جالبی را درخصوص روند دوران حرفه‌ای خود و اینکه آیا تاکنون به آنچه که در فوتبال باید به آن می‌رسیده یا نه پاسخ داد.
مهاجم میلان ابتدا درباره معنای قهرمان بودن صحبت کرد و گفت: «نمی‌توانم به شما بگویم که قهرمان هستم یا نه. من 25 سال دارم و در اوج دوران حرفه‌ای‌ام هستم.
بازار
می‌دانم که بسیاری از بچه‌ها به من به عنوان یک الگو نگاه می‌کنند و برای من این بهتر از این است که خودم را قهرمان بنامم. دوست دارم در چه سنی از فوتبال بازنشسته شوم؟ نمی‌دانم، می‌خواهم تا جایی که می‌توانم بازی کنم. وقتی بازنشسته شوم، دوست دارم تا جایی که می‌توانم با خانواده‌ام وقت بگذرانم و زندگی آرامی داشته باشم.
من در یک محله بسیار دشوار، در بخشی از لیسبون که افرادی با مشکلات فراوان در آن زندگی می‌کنند، متولد و بزرگ شده‌ام. من همیشه در کنار افراد فروتن زندگی کرده‌ام، اما با وجود همه چیز، همیشه انرژی مثبتی از آنجا آمده است. حتی در بحبوحه آن واقعیت و شاید به این دلیل که آن را زندگی کردم، یاد گرفتم که می‌توان به هر جایی رسید. بنابراین خانواده‌ام برای من همیشه اساسی بودند و هستند.
آنها همیشه در سخت‌ترین لحظات در کنارم مانده‌اند و به همین دلیل هرگز از تشکر کردن از آنها دست نمی‌کشم. پدر و مادرم به من آموختند که برای انجام کارهای بزرگ باید به همان اندازه فداکاری‌های بزرگی انجام داد. اراده بیشتر یا استعداد؟ در ابتدا، بدیهی است که استعداد مهم‌تر است. سپس به نقطه‌ای می‌رسد که استعداد دیگر کافی نیست، به چیز دیگری نیاز دارید و رسیدن به سطوح خاص واقعاً کار زیادی می‌برد.»