چاپ

پیام خراسان - ایسنا/خراسان رضوی داستان فیلم «آمارکورد» در کوچه پس کوچه‌ها و خانه‌های یک شهر ساحلی در ایتالیا می‌گذرد و زندگی روزمره مردم یک شهر را به تصویر می‌کشد.

آمارکورد یا Amarcord به نویسندگی و کارگردانی فدریکو فلینی در سال 1973 در ایتالیا تولید شده است. تونینو گوئرا، نویسنده و فیلم‌نامه نویس فقید ایتالیایی نیز در نوشتن فیلم‌نامه این فیلم به فلینی کمک کرده است. از بازیگران این فیلم می‌توان به برونو زانین، ماگلی نوئل و بوبلا ماجو اشاره کرد. فدریکو فلینی، نویسنده و کارگردان ایتالیایی مطرح سینما که یکی بزرگترین فیلم‌سازان تاریخ سینمای دنیا نیز به حساب می‌آید، در این فیلم تلاش کرده تصاویری از دوران کودکی خود به نمایش بگذارد.
آمارکورد جوایزی زیادی را از جشنواره‌های مختلف خارجی به دست آورد و ستایش منتقدان و مخاطبان بسیاری را با خود به همراه داشت. این فیلم که در ژانر کمدی درام ساخته شده، یکی از شاهکارهای سینمای دنیا به حساب می‌آید که هرگز نباید برای دیدن آن وقت را تلف کرد.
نام فلینی در سینما جاودانه است. او در طول عمر خود فیلم‌های بسیاری را روی پرده سینما به نمایش گذاشت و شاهکارهای بسیاری را خلق کرد. او با ساختن فیلم «جاده» در سال 1954 با بازی آنتونی کوئین و جولیتا ماسینا توانست نگاه دنیا را به سمت خود خیره کند و جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را از جشنواره اسکار به دست آورد. «شب‌های کابریا» ساخته 1957، «زندگی شیرین» ساخته 1960 و «هشت و نیم» ساخته 1963 از دیگر آثار مهم این کارگردان صاحب سبک ایتالیایی است.
آمارکورد به معنای به یاد می‌آورم سفری نوستالژیک به دوران کودکی کارگردان فیلم است و داستان آن در شهر کوچکی در ایتالیا به نام ریمینی می‌گذرد. مخاطب با شروع فیلم از تمام این خاطرات تلخ و شیرین گذر می‌کند و زندگی روزمره مردم شهر، به خصوص خانواده «تیتا» را دنبال می‌کند. زندگی روستایی، زیبایی شهر، مذهب، جشن‌های آئینی، عزاداری‌ها، دانش‌آموزان و معلم‌ها، عاشقانه‌ها، دلقک‌ها، سرخوشی‌ها و حتی فاشیسم را در این فیلم به صورت ترکیبی از واقع‌گرایی و فانتزی مانند دیگر فیلم‌های فلینی می‌توان دید.
فلینی در این فیلم جدا از بازگشت به کودکی و به نمایش گذاشتن خاطرات تلخ و شیرین خود، نقدهایی هم به سیستم، مذهب و حتی روابط خانوادگی و عرف جامعه خویش دارد که به صورت خرده داستاهایی از مکان‌ها و آدم‌های شهر، با لحنی کمدی، به زیبایی به تصویر می‌کشد. در این میان فلینی توانسته تاریخچه‌ و زیبایی‌های شهر خود را هم به تصویر بکشد و مخاطب را با خود به سوی ایتالیای دهه 30 ببرد که این موضوع هم زیبایی‌های این فیلم چندین برابر می‌کند.
مخاطب با دیدن این فیلم با ایتالیای آن دوران ارتباط برقرار می‌کند و تجربه‌ لذت‌بخشی را با تماشای این فیلم خواهد داشت.
انتهای پیام