چاپ

پیام خراسان - ارین گریفی، مورخ هنر از دانشگاه اوکلند، از آن دسته افرادی است که پشت هر محصول زیبایی را می‌خواند و به همین دلیل هنگام کار روی کتابی در مورد فرهنگ زیبایی در اروپای رنسانس تصمیم گرفت که سر از موادی که در آن زمان جهت زیبایی استفاده می‌کردند، دربیاورد.
او متوجه شد که بسیاری از مواد موجود در دستورالعمل‌های زیبایی که از قرن 16 و 18 میلادی در متون پزشکی، نسخ خطی رژیم سلامت، گیاهان دارویی و داروسازی به کار می‌رفته، هم‌اکنون نیز در محصولات زیبایی مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، گلاب در اکثر مرطوب‌کننده‌های پوست مدرن استفاده می‌شود و گوگرد در برخی از کرم‌های ضدآکنه بدون نسخه وجود دارد.
از نظر او، چنین شباهت‌هایی سرنخ‌هایی هستند که نشان می‌دهد مردم دوره رنسانس از مواد مختلف برای چه کاری و چگونه استفاده می‌کردند. اما این تمام ماجرا نیست، به این دلیل که دستورالعمل‌های باستانی اغلب حاوی مواد عجیب و غریب و حتی خطرناک مثل اسیدهای صفراوی و سم گوساله گرفته تا سرب و گیاه سمی بریونیا است. گریفی برای درک بهتر این دستورالعمل‌ها سعی کرد که دوباره آنها را بازسازی کند و بنابراین با همکارانش در دانشگاه اوکلند تیمی را تشکیل داد. و این شروعی برای «پروژه شیمی زیبایی» بود.
این تیم با دستورالعملی شروع کرد که گریفی آن را «دستورالعمل‌ چسبنده» می‌نامد. این دستور در بسیاری از منابع در طول دوره رنسانس یافت می‌شود: گل رزماری در سرکه، ترکیب پودر مُرّ (نوعی صمغ یا سقز طبیعی) با سفیده تخم‌مرغ و پوشش مخملی شاخ‌های گوزن تازه رشد کرده با آرد لوبیا. با این حال معمولا دستورالعمل‌ها مبهم و متنوع هستند. بنابراین در حالی که گریفی در جستجوی منابع مختلف برای پیدا کردن سرنخ‌های بیشتر از انواع و نسبت مواد تشکیل دهنده است، شیمیدان دیگری با نام میشل نیووود به همراه تیمش روی اندازه‌گیری‌ها و رویه‌های آنها آزمایش می‌کنند.

پیام خراسان

گریفی درباره دستور پخت گل رزماری در سرکه می‌گوید: ما می‌دانیم که نمی‌توانیم آن ترکیب قدیمی را دقیقا بسازیم. زیرا به گیاه رزماری که 500 سال پیش رشد کرده یا سرکه‌ و ترکیب شیمیایی آنها دسترسی نداریم. اما این کار به ما امکان می‌دهد که به یک تقریب نزدیک‌تر برسیم.
نیووود و تیمش گل‌های رزماری را در فلاسک‌های ته‌گرد که هر کدام با محولی متفاوت پر شده، جوشاندند و زمانی که گل‌ها را فیلتر کردند و مخلوط‌های حاصل را با استفاده از طیف‌سنجی جرمی تجزیه و تحلیل کردند، به ترکیبات شیمیایی رایج در محصولات مراقبت از پوست امروزی مانند اکالیپتوس پی بردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که معجون رزماری در سرکه برای روشن کردن پوست و معجون کافور، اکالیپتوس و لینالول به عنوان یک تونر آبرسان پوست عمل می‌کند.
این تیم همچنین در کشف اسرار پودر مر و سفیده تخم مرغ پیشرفت کرده است. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که مر، پروتئین‌ها را از سفیده تخم‌مرغ جدا می‌کند. سفیده تخم‌مرغ نیز به نوبه خود رزین‌ها، قندها و مواد فرار را از مر استخراج می‌کند. این امر منجر به ایجاد یک محصول سرم مانند می‌شود که دارای خواص ضدعفونی کننده و ضدالتهابی است و احتمالا به کلاژن‌سازی پوست کمک می‌کند.
محققان می‌گویند: به نظر می‌رسد هماهنگی خاصی بین همه این مواد وجود دارد، و به همین دلیل است که معجون اصلی واقعا کار می‌کند.
با این حال هنوز در مورد اینکه پوشش مخملی شاخ گوزن و آرد لوبیا برای چه چیزی استفاده می‌شده، به نتیجه‌ای نرسیده‌اند و البته هنوز سراغ دستورالعمل‌های خطرناک هم نرفته‌اند.
محققان امیدوارند که بازسازی‌های خود را کامل کنند و محصولات را به قفسه‌های داروخانه‌ها بیاورند؛ البته منهای هرگونه مواد ناامن. آنها می‌گویند: مردم دوست دارند که به مواد طبیعی برگردند و برای آنها جذاب است که از محصولات 500 سال پیش برای زیبایی‌شان استفاده کنند.