چاپ

پیام خراسان- میثم مجیدی در گفت و گویی با بیان اینکه کاشمر با بحران بی‌آبی و فرونشست زمین مواجه است، افزود: در وضعیت کنونی اولویت اول کشور و به خصوص کاشمر آب است.

وی عنوان کرد: به دلیل اینکه در گذشته از موضوع آب غفلت شده امروز اثرات آن را در بخش‌های مختلف شاهد هستیم، طی بررسی‌های انجام شده از سال 1397 تاکنون در خوش‌بینانه‌ترین حالت به طور میانگین 25 سال دیگر در شهر کاشمر آب خواهیم داشت.

این پژوهشگر حوزه آب گفت: اگرچه محدوده‌ای که از نظر منابع آبی مورد مطالعه قرار می‌گیرد حداقل باید برای 50 سال ذخیره استراتژیک داشته باشد اما هم اکنون در کاشمر ضخامت لایه اشباع آبخوانی که باقی مانده و داریم از آن استفاده می‌کنیم حدود 20 متر است.

وی از افت سالیانه یک متر سفره های زیر زمینی در کاشمر خبر داد و تصریح کرد: به دلیل برداشت بیشتر از توان آبدهی آبخوان، سالیانه یک متر افت سطح منابع زیرزمینی را شاهد هستیم.

مجیدی افزود: متأسفانه افت آبی در منابع زیرزمینی، از منابع تجدید پذیر نبوده و هیچ بارندگی نیز نمی‌تواند آب از دست رفته را مجدد احیاء کند.

وی با تأکید بر اینکه اگر همه با هم در تمامی بخش‌ها سهم خودمان را از مدیریت، کنترل و کاهش برداشت نشناسیم وضعیت بسیار بدتر خواهد شد، تصریح کرد: باید با حکمرانی مردمی و بدون نگاه دولتی راهکارهایی را در بخش‌های مختلف ارائه دهیم و سهم خود را ایفا کنیم.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: تلاش شده در این شهرستان با تهیه سندهای مختلف منابع آب پایدار باقی بماند و دشت کاشمر را در همین شرایطی که قرار دارد حفظ کنیم و نگذاریم وضعیت بدتر شود.

وی بیان کرد: اگرچه استاندارد شاخص بهره‌کشی از آب‌های زیرزمینی در ایران 75 درصد است، اما این عدد در دشت کاشمر 270 درصد اعلام شده و این نشان می‌دهد؛ شاخص بهره‌کشی از آب‌های زیرزمینی در این منطقه 195 درصد بیشتر از استاندارد است.

مجیدی با بیان اینکه به دلیل بحران آب، کاشمر عمر کوتاهی خواهد داشت، فرونشست زمین در مناطق شهری را از اثرات کمیابی آب در این منطقه اعلام کرد و گفت: فرونشست زمین اقتصاد مردم منطقه کاشمر را تهدید می‌کند.

وی افزود: باوجود مشکلاتی که در کاشمر از نظر منابع آبی وجود دارد اما اختصاص منابع ملی به این منطقه بسیار اندک بوده و در هیچ کجا نامی از این شهر برده نمی‌شود.

رئیس و پژوهشگر مرکز پژوهشی آب و محیط‌زیست شرق خاطرنشان کرد: هرچند کاشمر در سطح کشور رکورددار نشست زمین با سالی 300 میلیمتر، بهره‌کشی بیش از استاندارد آب و افت سالیانه 1.5 متر سطح آب‌های زمینی است اما هیچ اراده جدی در دستگاه‌های استانی و کشوری برای نجات این شهر وجود ندارد.

وی در پایان گفت: اگر اراده و شفافیت و هم‌افزایی وجود داشته باشد بدون شک مشکلات این شهرستان قابل حل است.