بزرگنمايي:

پیام خراسان -   در این سامانه‌ها شما بابت خرید یک بلیت 60 هزار تومانی سینما باید 62 هزار و 400 تومان پرداخت کنید، یعنی 4 درصد کارمزد! ماجرای کارمزد از زمان کرونا و تشکیل سامانه «سمفا» (سامانه مدیریت فروش و اکران سینمای ایران) شروع شد.
سمفا آمد که انحصار سینماتیکت را از بین ببرد اما تصمیم دیگری هم گرفت که به ضرر جیب مخاطبان سینما شد.
تا پیش از مجوز سمفا سامانه‌های فروش برخط بلیت 4درصد کارمزد از سینمادار برای فروش می‌گرفتند اما در زمان کرونا و به بهانه فروش کم، سهم سینمادار یک درصد شد و این 4 درصد به دوش مردم افتاد! حال پرسش این است چرا باید سامانه‌هایی که مثلاً با هدف تسهیل خرید و راحتی مردم ایجاد شدند، کارمزدشان را از جیب مردم بردارند؟
حامد مظفری، عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایران درباره مزایا و معایب این طرح گفت: قطعاً بلیت‌فروشی برخط نه فقط برای مخاطب سینما بلکه برای سینماداران، پخش‌کنندگان و صاحبان آثار مفیدفایده است. یادمان نمی‌رود در دوران نبود بلیت‌فروشی آنلاین چه بازار سیاهی که برای خرید بلیت فیلم‌های خاص ایجاد نمی‌شد. بلیت‌فروشی برخط که با سینماتیکت راه افتاد توانست هم مخاطبان را از ایستادن زیر برف و باران جلو گیشه‌ها رهایی بخشد و هم به واسطه مدیریت فروش سامانه‌ها، آماری دقیق‌تر از فروش فیلم‌ها پیش روی صاحبان آثار بگذارد. اما ای کاش سمفا به همان کار اصلی خود که احصای آمار فروش و تقسیم عایدی فروش است بپردازد و فقط ناظر سامانه‌ها باشد نه گلوگاه یعنی در ایام جشنواره اجازه دهد هر سامانه‌ای به طور مستقل بلیت‌فروشی کند نه سامانه‌ای خاص تا مخاطبان هم در ایام برگزاری جشنواره‌های فجر گرفتار کندی سامانه‌ها و اختلال‌های متعدد نشوند. 
مظفری درصد کارمزد سایت‌های فروش برخط بلیت را ناچیز خواند و بیان کرد: درصد کارمزدی که از مخاطب بابت خرید اینترنتی می‌گیرند درصد چندانی نیست و آن‌ها که می‌خواهند این درصد را ندهند می‌توانند مستقیماً به گیشه رفته و بلیت بخرند. کلان که بنگریم قیمت بلیت سینما که ‌در سال 1402 بین 20 تا 60هزار تومان است، نسبت به دیگر سرگرمی‌های هنری مثلاً بلیت 200 تا 300 هزار تومانی نمایش‌هایی که بعضاً در سالن‌های کوچک و دخمه‌طور اجرا می‌شوند یا بلیت 500 تا 600 هزار تومانی کنسرت‌های موسیقی که اغلب در سالن‌های غیراستاندارد برگزار می‌شوند، رقم چندانی نیست و حالا اگر کارمزدی اندک هم روی آن بخورد باز هم سینما را می‌توان ارزان‌ترین سرگرمی هنری حال حاضر ایرانیان دانست و واقعاً کم‌لطفی است اگر به سینما تفریح هزینه‌زا بگوییم. 
وی درباره سایر منابع درآمدی این سایت‌ها می‌گوید: سایت‌های فروش بلیت سینما اغلب وابسته به ارگان‌های مختلف یا سینماگران باسابقه و سینمادار هستند که بخشی از درآمد خودشان از همان کارمزد است، بخشی از تبلیغات و بخشی هم از همان ارگان حامی! ممکن است سامانه‌های ارگانی نیاز به کارمزد نداشته باشند کما اینکه برخی سامانه‌ها، کارمزد کمتری می‌گیرند ولی مشکل اینجاست ما رقابت واقعی را به رسمیت نمی‌شناسیم.
این منتقد سینمایی با تأکید بر اینکه انحصار در گلوگاه سمفا رخ می‌دهد، عنوان کرد: چند سامانه مختلف بلیت‌فروشی داریم ولی انحصار در گلوگاهی به اسم سمفاست که رخ می‌دهد. تأکید می‌کنم راه‌اندازی سمفا برای شفاف‌سازی دخل و خرج فیلم‌ها خیلی هم خوب است ولی سمفا -یا سامانه متبوع آن آی‌تیکت- نباید اجازه‌دهنده بلیت‌فروشی باشد. هر سامانه‌ای باید بتواند مستقیماً با سینماداران قرارداد بسته و بلیت بفروشد! دقیقاً مانند این است که آب یک دریا را در برابر یک سد جمع کنیم و بعد سه تا خروجی کوچک برای سد بگذاریم، طبیعی است بخش عمده آب پشت سد می‌ماند! دوستان پس از سال‌ها راه‌اندازی سمفا هنوز حواسشان نیست پیش از سمفا که فقط یک سامانه بلیت‌فروشی داشتیم، مخاطبان در کسری از دقیقه بلیت جشنواره را رزرو می‌کردند ولی پس از سمفا، هر سال اختلال و کندی را شاهدیم. آقایان اگر به فکر مخاطب هستند دست‌کم هنگام برگزاری جشنواره‌ها یا پیک بلیت‌فروشی در اکران نوروزی، قید سمفا را بزنند و بگذارند هر سامانه خودش بلیت بفروشد. سمفا فقط نظارت کند نه دخالت!
محسن آزاددل، مدیر اجرایی سامانه ایران تیک در این باره گفت: مالیات ارزش افزوده بلیت سینما، در دل همان 60 هزار تومان بهای بلیت است و آن چیزی که سایت‌های فروش بلیت می‌گیرند کارمزد برخط است. 
وی افزود: پیش‌تر بدین صورت بود، هر سینمایی که با سامانه فروش قرارداد می‌بست، سامانه درصدی را از آن سینما بابت فروش دریافت می‌کرد. در گذشته و پیش از شکل‌گیری سمفا، تمام این فروش در انحصار سینماتیکت بود و خب گاهی این درصدها بسیار بالا می‌رفت. آن زمان هیچ کارمزد برخط وجود نداشت و بیشتر از سینماگر گرفته می‌شد. سمفا این درصد را کاهش داد و سقف قرارداد با سینماها به یک درصد رسید اما امکان کارمزد برخط تا سقف 4 درصد را به سامانه‌ها داد که سامانه‌ها اضافه بر هزینه بلیت می‌توانند این 4 درصد را از مشتری بگیرند و این پول دیگر به سینما و فیلم ارتباطی ندارد.
آزاددل درباره اجباری بودن این طرح از سوی سمفا بیان کرد: مبلغ کارمزد به صورت کامل برای سامانه است. البته برخی سامانه‌ها برای اینکه تخفیف و امتیاز ویژه‌ای به مخاطبانشان بدهند این کارمزد را کمتر می‌گیرند. به طور کلی سمفا فقط این اجازه را داده است و هیچ اجباری در گرفتن کارمزد از مخاطب نیست. فقط یک امتیاز برای سامانه است. 
مدیر سابق سامانه گیشه 7 با تأکید بر اینکه در خرید برخط باید به مخاطب امکانات بیشتری نسبت به خرید گیشه بدهیم عنوان کرد: موضوع کارمزد به دو دلیل ایجاد شد؛ نخست اینکه درصد دریافتی از سینماها پایین بیاید و دوم فروش کم سامانه‌های فروش برخط بلیت در دوران کرونا جبران شود. اگر منطقی به این قضیه نگاه کنیم این ماجرا اشتباه در ایران جا افتاده است. اتفاقاً شما برای فروش برخط باید مزیت و امکانات بهتری به مخاطب بدهید نه اینکه پول بیشتری هم از او بگیرید! در خارج از کشور و سینماهای جهان خرید بلیت اینترنتی با کلی خدمات بهتر روبه‌رو است. در واقع مخاطب ما با خرید بلیت برخط ضرر می‌کند.
محسن آزاددل در پاسخ به این پرسش که آیا ماجرای کارمزد موجب کاهش فروش برخط بلیت سینما شده است یا خیر گفت: در دوره کرونا فروش سامانه‌ها کم شد، آن هم به این علت که سینما خلوت بود و مردم حضوری بلیت می‌گرفتند اما اکنون که استقبال از سینما خوب شده می‌بینیم همچنان فروش برخط خوب است. در سینماهای پرفروش و به خصوص در تهران ماجرای کارمزد به کاهش فروش برخط منجر نشده است. البته در برخی شهرهای کوچک موضوع کارمزد موجب ناراحتی مردم و سبب شده به سمت خرید از گیشه بروند. 
مدیر اجرایی ایران تیک افزود: قرارداد سامانه‌های فروش برخط بلیت با سینماست و از تهیه‌کننده هیچ درصد اضافه‌ای دریافت نمی‌شود. هر سامانه باید با سینمایی که تقاضای فروش برخط دارد قرارداد ببندد و تا سقف یک درصد کارمزد بگیرد. در نهایت سامانه پول‌ها را با سینما تسویه می‌کند و سینما هم به صاحبان فیلم می‌دهد. هیچ سامانه‌ای با تهیه‌کننده تسویه نمی‌کند. البته مبلغ تبلیغاتی که در سایت برای فیلم‌ها انجام می‌شود از تهیه‌کننده دریافت می‌شود.