بزرگنمايي:

پیام خراسان - به گزارش ماجرای شگفتِ کشف جسد سالم شیخ صدوق (ره) پس از گذشت 800 سال و شناسایی و احراز هویت آن توسط هیئتی متشکل از علمای بزرگ، بسیار جالب و حایز اهمیت است.
بنابر روایت حوزه، شیخ صدوق از علمای تراز اول شیعی در علم حدیث است که جسد او در زمان فتحعلی‌شاه قاجار طی یک سیل، پس از سالیان سال کشف شد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی معروف به «شیخ صدوق قمی» و «اِبنِ بابوَیْه» (زاده 306 ـ درگذشته 381) از علمای شیعه در قرن چهارم هجری قمری و از متخصصان علم حدیث بود.
ایشان مقداری از عمر خود را در زمان غیبت صغرا گذرانیده و به دعای امام زمان(عج) به دنیا آمده است؛ چون پدرش فرزند نداشت تقاضای فرزند کرد و حضرت امام زمان(عج) به او وعده دو پسر دادند.
یکی محمد که بزرگتر بود و دیگری حسین و هر دوی آن‌ها از علماء و اخیار و ابرار بودند؛ بالأخص محمد (شیخ صدوق) که حاصل عمر او خدمات شایسته به تشیع و معارف اهل‌بیت بود. شیخ صدوق پس از گذشت هفتاد و پنج سال از عمرش، در سال 381 در شهر ری درگذشت و در شهر ری مدفون گردید که بعدها قبرستان ابن‌بابویه در اطراف آن ساخته شد.
آرامگاه شیخ صدوق، درگذر زمان به خاطر حمله مغولان و جنگ‌های خوارزمشاهیان و تیموریان و همچنین به علت حوادث مختلف چندین مرتبه خراب و ویران شد و سال‌ها در زیر توده‌های خاک پنهان شده بود، به گونه‌ای که در زمان فتحعلی شاه در سال 1238 روی آن را کشتزار و باغی فراخ به نام «باغ مستوفی» پوشانده بود؛ ولی در آن سال باران زیادی بارید که بر اثر آن، سیل عظیمی آمد و تمام زمین‌های کشاورزی و باغ‌های اطراف شهرری را آب فرا گرفت و بعضی از مناطق را تخریب کرد؛ اطراف مقبره شیخ صدوق نیز فروریخت و شکافی ژرف در کنار آن پدید آمد. هنگامی که به اصلاح و مرمت این قسمت مشغول بودند، سردابی ظاهر شد که آب قسمتی از آن را تخریب کرده بود.
در پی این حادثه، واقعه عجیبی نیز اتفاق افتاد که تفصیل این واقعه را بسیاری در کتاب‌های خود مانند: سید محمدباقر خوانساری در کتاب روضات، میرزا محمد تنکابنی در کتاب قصص العلما، عبدالله مامقانی در کتاب تنقیح المقال، خراسانی در کتاب منتخب‌التواریخ، شیخ عباس قمی در کتاب فوائد الرضویه و محمد شریف رازی در کتاب اختران فروزان ری نقل کرده‌اند.
وقتی که برای بازرسی و جست‌وجو به آنجا وارد شدند، جسدی را مشاهده کردند که تمام اعضای بدنش سالم و تازه به نظر می‌رسید و هیچ‌گونه عیب و نقصی در آن دیده نمی‌شد و با صورتی نیکو آرمیده بود! و هنوز اثر حنا بر ناخن‌هایش مشهود بود. ناخن‌های یک دست را گرفته و ناخن دست دیگر را نگرفته بود، ریشش روی سینه‌اش ریخته شده بود و بدن چنان سالم و تازه است که چنین به نظر می‌آمد تازه از حمام بیرون آمده‌است و فقط رشته‌های نخ پوسیده کفن که از هم گسسته شده بود در اطراف جسد بر روی خاک ریخته بود!
این خبر به سرعت در شهر ری و تهران پیچید تا آن‌که به گوش فتحعلی شاه قاجار رسید.
وی قصد کرد شخصاً جسد را ببیند. همزمان هیئتی از علما و افراد سرشناس و صاحب نفوذ که در بین ایشان آقامحمد آل‌آقا کرمانشاهی، میرزا ابوالحسن جلوه(حکیم گرانمایه آن روزگار)، آخوند محمد علی رستم‌آبادی (عالم متقیِ بزرگ و از یاران خاص علامه شیخ فضل الله نوری در مشروطه) و آقا سید محمود مرعشی نجفی(والد آقا سید شهاب الدین و از شاگردان علامه شیخ فضل الله نوری) حضور داشتند، برای بررسی وضعیت و شناسایی جنازه در منطقه حضور پیدا کردند.
علما با بررسی‌های انجام داده در سرداب، متوجه لوح و سنگ قبری می‌شوند که بر روی آن چنین نوشته شده‌ است: «هذا المرقد العالم الکامل المحدث، ثقه المحدثین، صدوق الطایفه، أبو جعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی.»که جای هیچ‌گونه تردیدی در هویت آن باقی نگذاشت، سرداب بازسازی و بنایی مناسب بر آن ساخته شد.
شادی روح عالمان واقعی دین «رحم الله من یقرأ الفاتحه مع الصلوات»
اللّهُمَّ صَلّ عَلَی محَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجّل فَرَجَهُم
منابع:
کتاب اختران فروزان ری
دانشنامه اسلامی
کد خبر 2059937