بزرگنمايي:

پیام خراسان - به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرنگار قریب قرار گرفت، گفت که «روز نکبت» یادآور اخراج اجباری بیش از 750 هزار فلسطینی از خانه‌های اجدادی خود در سال 1948 است.
در این بیانیه آمده است:
امروز در سال 2025 و پس از 77 سال، این فاجعه هنوز پایان نیافته است.
این فاجعه با شدت ویرانگری ادامه دارد و اکنون به یکی از بزرگترین بحران‌های انسانی زمان ما تبدیل شده است. جهان، پس از نزدیک به هشت دهه، به طرز شرم‌آوری در اجرای عدالت، اجرای قوانین بین‌المللی یا اجرای یک قطعنامه الزام‌آور سازمان ملل در دفاع از مردم فلسطین شکست خورده است.
در پی جنگ نسل‌کشی جاری در غزه، اصطلاح «نکبت» دیگر یک مرجع تاریخی نیست، بلکه یک واقعیت زنده است. غزه در محاصره است. بیش از 35 هزار نفر در آخرین حمله اسرائیل جان خود را از دست داده‌اند. قحطی، آوارگی گسترده و تخریب هدفمند بیمارستان‌ها، مدارس و عبادتگاه‌ها، نشان‌دهنده استراتژی پاکسازی قومی است. با این حال، جامعه به اصطلاح بین‌المللی، فلج شده است.
سکوت جهانی
اجرای کنوانسیون‌های ژنو کجاست؟ اجرای اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی کجاست؟ صدها قطعنامه مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل متحد که خواستار احترام به حقوق فلسطینیان هستند، کجاست؟ پاسخ تلخ است: هیچ کجا.
نهادهایی که قرار بود از کرامت انسانی محافظت و از تکرار نسل‌کشی‌ها جلوگیری کنند، بی‌اثر شده‌اند. بدتر از آن اینکه توسط قدرت‌هایی که همدست تجاوزات استعماری اسرائیل هستند، دستکاری شده‌اند. ایالات متحده همچنان میلیاردها دلار به ماشین جنگی اسرائیل پرداخت می‌کند. بریتانیا، آلمان و دیگران از صلح صحبت می‌کنند، در حالی که برای اسرائیل سلاح تهیه می‌نمایند.
سازمان ملل؛ خانه‌ای از وعده‌های پوچ
قطعنامه 194 سازمان ملل در سال 1948 حق بازگشت پناهندگان فلسطینی را وعده داد. قطعنامه 242 در سال 1967 خواستار خروج اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی شد. قطعنامه 2334 در سال 2016 گسترش شهرک‌سازی‌ها را محکوم کرد. با این حال، اسرائیل همه این موارد را با مصونیت از مجازات نقض کرد و حتی یک بار هم مانند سایر کشورها تحریم، منزوی یا پاسخگو نشده است.
سازمان ملل، در مورد فلسطین، فقط به صدور بیانیه اکتفا می‌کند و در عین حال به یک کشور عضو اجازه داده است تا اقتدار و قانون حقوق بشر خود را زیر پا بگذارد. نه فقط رژیم اشغالگر، بلکه همان نظم جهانی که قرار بود از مظلومان محافظت کند و ظالم را پاسخگو نگه دارد، به فلسطین خیانت کرده است.
نکبت کنونی
رنج فلسطینی‌ها فقط مربوط به تاریخ نیست. ایست‌های بازرسی، یورش‌ها، تخریب خانه‌ها، مصادره زمین، شهرک‌های غیرقانونی، خشونت شهرک‌نشینان و حبس بدون محاکمه جنگ تمام‌عیار است.
نکبت از طریق تخلیه اجباری در شیخ جراح و سیلوان، محاصره و گرسنگی غزه، ترور روزنامه‌نگاران و پزشکان و حبس کودکان ادامه یافته است.
پس از 77 سال، مردم فلسطین هنوز بدون کشور، بدون امنیت، و بدون حقوق خود زندگی می‌کنند. درختان زیتون آنها ریشه‌کن شده، خانه‌هایشان با بولدوزر تخریب شده و صدایشان خاموش شده است. با این حال آنها ایستاده‌اند و مقاومت می‌کنند.
ورشکستگی اخلاقی قدرت‌های جهانی
این چه نوع نظم جهانی است که به یک دولت آپارتاید اجازه می‌دهد آزادانه فعالیت کند در حالی که مقاومت به عنوان تروریسم برچسب‌گذاری می‌شود؟ این چه نوع سیستم عدالتی است که بمباران اردوگاه‌های پناهندگان، بیمارستان‌ها و مدارس سازمان ملل را به نام «دفاع از خود» مجاز می‌داند؟ نظام بین‌المللی به یک نمایش مضحک اخلاقی تبدیل شده که حتی در مواجهه با شواهد روشن جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت نیز اقدامی نمی‌کند.
ریاکاری، آشکار است. اوکراین مسلح است و مورد تجلیل قرار می‌گیرد. غزه محاصره شده و مورد سرزنش قرار می‌گیرد. تفاوت در نژاد، مذهب و منافع ژئوپلیتیکی است.
جهان اسلام باید برخیزد
دیگر برای جهان اسلام قابل قبول نیست که بیانیه‌های تشریفاتی و محکومیت‌های توخالی صادر کند. سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب و بلوک‌های منطقه‌ای باید گام‌های قاطعی بردارند، از جمله تحریم‌های اقتصادی علیه اسرائیل و متحدان آن، تعلیق روابط دیپلماتیک، حمایت از اقدامات قانونی بین‌المللی علیه جنایتکاران جنگی اسرائیل، ایجاد یک دفاع متحد از قدس و حاکمیت فلسطین و انتقال بدون قید و شرط کمک‌های بشردوستانه به غزه و کرانه باختری.
لزوم حمایت کشورهای جنوب جهانی و مردم باوجدان از فلسطین
کشورهای جنوب جهانی، به ویژه کشورهایی که از استعمار رنج برده‌اند، نباید به فلسطین خیانت کنند. این فقط یک مبارزه فلسطینی نیست، بلکه یک مبارزه جهانی است. این آزمایشی است برای اینکه آیا انسانیت هنوز در حکومت جهانی وجود دارد یا خیر.
شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی از جامعه مدنی، اتحادیه‌های کارگری، جوامع مذهبی و جنبش‌های جوانان می‌خواهد تا جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم را تشدید کنند. رژیم آپارتاید باید از نظر اقتصادی و فرهنگی منزوی شود.
نکبت 2025 یک کیفرخواست جهانی است. این آینه‌ای از شکست ما به عنوان یک جامعه انسانی در اقدام علیه نسل‌کشی و سلب مالکیت است. فلسطین آزاد خواهد شد، نه با ترحم به اشغالگران یا سکوت کشورهای همدست، بلکه با پایداری مردم آن و همبستگی یک مقاومت جهانی آزاد خواهد شد.
انتهای پیام/