پیام خراسان - نشست «جلال، آل‌احمد» به مناسبت پنجاه‌وششمین سالروز درگذشت این نویسنده در فروشگاه انتشارات امیرکبیر برگزار شد. پژوهشگران ادبی در این مراسم به بازخوانی و مرور آثار جلال پرداختند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، مجید آقایی، نویسنده و پژوهشگر، در این نشست با اشاره به ضرورت مسئولیت‌پذیری انسان در حوزه فرهنگ و ادبیات گفت: آدم شوریده‌حال کسی است که از سر مسئولیتی درونی به این می‌اندیشد که ایفای نقش او در جامعه چگونه می‌تواند مسئولانه و اثرگذار باشد. اگر من به عنوان یک انسان ایرانی در حوزه ادبیات و فرهنگ فعالیت می‌کنم، باید بپرسم این نقش چه اندازه به درد جامعه من می‌خورد.
وی افزود: این مسئولیت را می‌توان در چهار وضعیت تفکیک کرد: نخست تجربیات سیاسی، دوم حوزه آفرینش ادبی، سوم تعلیم‌نگاری یا همان داستان‌نویسی و چهارم نظریه‌پردازی. ترکیب این حوزه‌هاست که می‌تواند به ایفای نقشی منجر شود که هم مسئولانه باشد و هم تأثیر اجتماعی بر جای بگذارد.
مجید آقای گفت: اگر انسان بتواند زیست خود را به سمت عمل مسئولانه هدایت کند، حتی با وجود توهین‌ها و قضاوت‌ها، باید با شجاعت از ایده‌های سیاسی و فکری پیشین خود عدول کرده و پذیرای اصلاحگری باشد. چنین رفتاری برای او اعتباری می‌آورد که تغییرناپذیر است.
وی افزود: جلال آل‌احمد نمونه‌ای است که در فضایی زیست می‌کرد که سیاست به مثابه ناموس تلقی می‌شد. او در این بستر با شجاعت می‌کوشید از طریق فرهیختگی و نقش ادبی خود تأثیر اجتماعی بگذارد و همواره به بازبینی اندیشه‌هایش بپردازد.
این نویسنده و پژوهشگر گفت: در فرهنگ سیاسی ما، استقامت و راسخ بودن ارزش به شمار می‌آید، اما نباید فراموش کرد که تجربه زیست انسانی به ما امکان می‌دهد بنیاد‌های فکری خود را بازسازی کنیم. این به معنای دست شستن از ارزش‌های بنیادی نیست، بلکه به معنای یافتن راه‌های تازه برای رسیدن به حقیقت است.
وی افزود: ارزش‌هایی همچون انسان‌دوستی، عشق، فداکاری و شجاعت تنها با رفتار و عمل محقق می‌شوند. برای دستیابی به عشق پایدار یا فداکاری و شجاعت واقعی باید انگیزه و عمل وجود داشته باشد. حقیقت نیز چیزی ثابت است، اما راه‌های رسیدن به آن متنوع و نیازمند بازنگری و تجربه‌اند.
آقایی در پایان گفت: جلال آل‌احمد هرگز ارزش‌های فکری خود را رها نکرد، بلکه پیوسته می‌کوشید راه درست‌تری برای رسیدن به حقیقت بیابد. او اگر در مسیری به خطا می‌رسید، با صداقت آن را تصحیح می‌کرد و مسیر دیگری برمی‌گزید. چنین انسانی به سبب شجاعت در اصلاح و پذیرش خطا نباید نکوهیده شود، بلکه باید او را به خاطر پایبندی به معیار‌های انسانی و حقیقت‌جویی‌اش ستود.