پیام خراسان - در میان هزاران روایت جنگ، نام یک نفر همیشه تکرار میشود؛ مرتضی سرهنگی، مردی که صدای مردهای خطمقدم را برای همیشه ثبت کرد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا وسیما ؛ مرتضی سرهنگی متولد 12 آذر 1332؛ نویسنده و پژوهشگراست که از ابتدای دفاع مقدس پا به میدان روایتگری گذاشت و بعدها یکی از بنیانگذاران تاریخ شفاهی جنگ در ایران شد.
در محلهای قدیمی از خانیآباد تهران، کودکی چشم به جهان گشود که بعدها نقش مهمی در شکلگیری و استمرار ادبیات پایداری ایفا کرد. مرتضی سرهنگی، نویسنده، پژوهشگر و از چهرههای اثرگذار حوزه ادبیات جنگ، اکنون با گذشت دههها فعالیت مستمر، یکی از مهمترین پایهگذاران جریان روایتگری در تاریخ شفاهی دفاع مقدس شناخته میشود.
پدر او کارگر سیلوی تهران و مادرش خانهدار بود. در هفت سالگی همراه خانوادهاش به چهارصد دستگاه نازیآباد رفت و تحصیلات ابتدایی را در دبستان «شبلی» آغاز کرد. دوره دبیرستان او در مدارس «ماکو» و «هدف» گذشت و دیپلم طبیعی خود را از دبیرستان «هدف» دریافت کرد؛ دورانی که سرهنگی از همان سالها به نوشتن علاقهمند بود و تجربه نخستین مواجهههایش با جهان ادبیات را از سر میگذراند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسیر حرفهای او وارد مرحله تازهای شد. سرهنگی از سال 1358 تا 1367 در روزنامه جمهوری اسلامی مشغول فعالیت بود و گزارشها، مصاحبهها و یادداشتهای متعددی از او منتشر شد. او در این دوران به واسطه حضور در تحریریه و ورود به عرصه گزارشنویسی، نخستین گامهای جدیاش در ثبت تجربه زیسته مردم و رزمندگان را برداشت.
او آثار متعددی دارد آثاری، چون «همهچیز درباره جنگ»، «مرتضی آئینه زندگیام بود»، «سفر بر مدار مهتاب»، «خانه کوچک زندگی بزرگ»، «حرف ما» و «تابستان 1369» . ارتباط او با شهید حاج قاسم سلیمانی او را بر آن داشت تا کتابهای اثرگذاری، چون «نامزد گلوله ها» و «قاسم به روایت سرهنگی» را بنویسد.
سرهنگی فقط تاریخنگار نیست… معمار یک جریان است؛ جریانی که امروز بخش بزرگی از ادبیات دفاع مقدس را شکل میدهد.