بزرگنمايي:

پیام خراسان - آخرین پرونده ویژه رسانه طرفداری در سال 1401 به دو دستگی فدراسیون فوتبال اختصاص داشت...
یکشنبه 28 اسفندماه در آخرین روزهای سال 1401 تیم ملی فوتبال ایران با کادر فنی جدیدش آغاز به کار می کند و بازیکنان تیم ملی که از سوی امیر قلعه نویی به اردو فراخوانده شدند، با حضور در اردو، تمرینات آماده سازی خودشان را برای فیفا دی پیش رو و دو بازی دوستانه مقابل تیم های ملی روسیه و کنیا آغاز می کنند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
به گزارش طرفداری، امیر قلعه نویی از فردای همان روزی که به عنوان سرمربی جدید تیم ملی انتخاب شد به موازات شرکت در جلسه های آنلاین و وبیناری و گفتگو با مسئولان فدراسیون فوتبال بدون اینکه حتی پیش نویس قراردادش آماده باشد، دعوت از لژیونرها را آغاز کرد و شروع به غربال اولین لیست تیم ملی کرد تا اردو طبق برنامه قبلی از 28 اسفند آغاز بشود و ایران برای دو بازی فیفا دی آتی مشکلی نداشته باشد اما این فقط ظاهر قضیه است و پشت پرده اتفاقات عجیبی در همین چند روز رخ داده که بد نیست با هم نگاهی به این پشت پرده داشته باشیم.
اختلاف نگران کننده در فدراسیون فوتبال اگر پیش از این باید نگران چند دستگی در اردوی تیم ملی بودیم و از این می ترسیدیم که مبادا بازیکنان تیم ملی در اردو به جان هم بیفتند، حالا باید نگران چند دستگی در فدراسیون فوتبال باشیم و از این ناحیه احساس خطر کنیم که مبادا این بگیر و بکش ها در فدراسیون فوتبال و کشمکش هایی که بین مدیران برای اختیار داری در تیم ملی و گرفتن مناصب بیشتر و امتیازهای بالاتر شکل گرفته، به تیم ملی آسیب بزند.
روزهای آخر سرمربیگری دراگان اسکوچیچ و روزهای اول بازگشت کارلوس روش را که حتما یادتان هست. در آن روزها بین برخی بازیکنان بزرگتر تیم ملی اختلافاتی ایجاد شده بود و رسانه ها پر بود از گمانه ها درباره این اختلاف ها.
بازیکنانی مثل سردار آزمون و مهدی طارمی در دو قطب مختلف قرار داشتند. سردار آن روزها به نظر می رسید حامی اسکوچیچ است و مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش که درباره شان گفته می شد با حضور در نهاد ریاست جمهوری زمینه ساز بازگشت کی روش شدند، به نظر می رسید هر لحظه احتمال دارد بین این دو گروه اختلاف ایجاد شود اما حالا هیچ اختلافی در اردوی تیم ملی وجود ندارد و برعکس تا دلتان بخواهد در فدراسیون فوتبال اختلاف هست.
سه نگاه متفاوت در فدراسیون فوتبال درباره نیمکت تیم ملی برای مرور این اختلاف ها باید کمی به عقب تر برگردیم، روزهایی که هنوز امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی نشده بود و فدراسیون فوتبال برای تیم ملی دنبال سرمربی می گشت. آن روزها سه نگاه مختلف در فدراسیون فوتبال وجود داشت.
تصمیم گیران و تصمیم سازان فدراسیون فوتبال، چه آن هایی که عضو هیات رییسه بودند، چه رییس و نواب رییس و چه کسانی که در رده مدیران ارشد فدراسیون قرار می گیرند سه دیدگاه مختلف داشتند که بررسی این دیدگاه ها می تواند شرایط امروز را کمی روشن تر بکند.
گروه اول؛ سرمربی تیم ملی باید حتما خارجی باشد گروه اول کسانی بودند که اعتقاد داشتند سرمربی تیم ملی حتما باید خارجی باشد. صاحبان این نگاه ابتدا سراغ کالدرون، برانکو و حتی استراماچونی که سابقه کار در ایران داشتند رفتند اما وقتی دیدند احتمال دارد دوباره تمام آن داستان های پولی و مشکلات ایجاد شود، عقب نشینی کردند.
دوباره وقتی این احتمال داده شد شاید ایران بتواند پول های خودش در فیفا را آزاد بکند، صاحبان این نگاه سراغ گزینه هایی مثل مونتلا، دونگا و فلیکس سانچز و این اواخر به پاکو خمز و ژوزه مورایس هم راضی شده بودند اما در نهایت ترس از اینکه ما نتوانیم پول سرمربی خارجی را به موقع پرداخت کنیم باعث شد پرونده استفاده از سرمربی خارجی به طور کامل بسته شود.
گروه دوم؛ برای فیفا دی یک مربی موقت بگذارید گروه دوم کسانی بودند که می گفتند برای این فیفا دی بهتر است یک مربی موقت بگذاریم. یک نفر به عنوان سرمربی موقت انتخاب شود که در این فیفا دی تیم ملی را مقابل روسیه و حریف دومی که آن زمان هنوز مشخص نبود، هدایت کند.
نام هایی مثل وحید هاشمیان مطرح و حتی گفته شد از سرمربی بعدی تیم ملی تضمین گرفته می شود سرمربی موقتی که در این فیفا دی تیم ملی را هدایت می کند، حتما در کادر سرمربی بعدی حضور داشته باشد اما این نگاه هم خیلی خریدار پیدا نکرد و به بایگانی سپرده شد.
گروه سوم؛ واقعیت امروز فوتبال ایران؟ استفاده از سرمربی ایرانی گروه سوم هم افرادی بودند که می گفتند واقعیت امروز فوتبال ایران این است که ما باید سرمربی ایرانی داشته باشیم اما بر سر یک اسم خاص اتفاق نظر نداشتند. اعضای هیات رییسه و یکی، دو نفر از تصمیم گیرنده ها امیر قلعه نویی را معرفی می کردند و او را بهترین گزینه می دانستند اما یکی، دو نفر هم بودند که اصرار داشتند تیم ملی به خاطر ملی پوش به جواد نکونام سپرده بشود.
تحریک بازیکنان برای تماس با مهدی تاج؛ بگویید جواد نکونام را می خواهیم! آن ها حتی سه، چهار بازیکن تیم ملی را تحریک کردند که این بازیکنان با رییس فدراسیون فوتبال تماس بگیرند و اعلام کنند همه ملی پوشان با جواد نکونام راحت تر هستند اما گفته می شود مهدی تاج از بازیکنانی که با او تماس گرفتند خواسته به هیچ وجه در این مسائل دخالت نکنند و با این حساب این گروه هم خیلی زود کنار کشیدند تا در نهایت امیر قلعه نویی انتخاب نهایی فدراسیون فوتبال باشد، همانطور که از اول هم قرار بود اگر تیم ملی به ایرانی ها رسید، آن سرمربی ایرانی کسی نباشد جز امیر قلعه نویی.
چرخش 180 درجه ای و گفتگو با امیر قلعه نویی؛ ما تنها حامیان شما بودیم! اما وقتی مهدی تاج حکم سرمربیگری تیم ملی را به نام امیر قلعه نویی زد، در کمال تعجب همان آدمی که اعتقاد داشت فقط باید سرمربی خارجی روی نیمکت تیم ملی بنشیند، از طریق واسطه ها خودش را حامی قلعه نویی معرفی کرد و بدتر از آن همان آدمی که تا یک شب قبل از انتخاب قلعه نویی چند بازیکن تیم ملی را تحریک می کرد با رییس فدراسیون تماس بگیرند و بگویند ما دوست داریم با نکونام کار کنیم روبروی امیر قلعه نویی نشست و ادعا کرد:
از اول هم گزینه من شما بودید و غیر از من و رییس فدراسیون، هیچکس دیگری نه در هیات رییسه و نه در فدراسیون در انتخاب شما نقش نداشت!
هرچند امیر قلعه نویی زرنگ تر از این حرف هاست که بازی این شخص را بخورد و یا فریب حرف هایی را بخورد که او را مقابل هیات رییسه قرار بدهد اما این دست و پا زدن این دو گروه واقعا جذاب است.
همان هایی که تلاش کردند مهره خودشان را در تیم ملی داشته باشند، حالا خودشان را حامی سرمربی تیم ملی جا می زنند. شاید پیش خودشان تصور می کنند بتوانند در چیدمان کادر فنی تیم ملی و شاید هم کادر اجرایی تیم ملی نفرات خودشان را وارد دایره افراد قابل اعتماد امیر قلعه نویی بکنند.
آقایان، مواظب بازی سهم خواهی تان باشید! این وسط ترسی که وجود دارد این است این افراد در بازی سهم خواهی به تیم ملی آسیب بزنند و اختلافات شان باهم و همینطور تلاش شان برای وارد کردن نفرات مورد علاقه خودشان به پست هایی مثل مدیر اجرایی تیم ملی، مدیر رسانه تیم ملی، دپارتمان تیم های ملی و هر پستی که به نوعی به تیم ملی مربوط می شود چنان بالا بگیرد که دودش به چشم تیم ملی برود و تمرکز سرمربی تیم ملی و کادرش بهم بریزد.
شاید بهترین کار این باشد در کوتاه مدت رییس فدراسیون فوتبال تمامی این افراد سهم خواه را از اطرف تیم ملی پراکنده بکند و اجازه بدهد امیر قلعه نویی خودش افراد مورد اعتماد خودش را انتخاب کند، همانطور که کارلوس کی روش این اجازه را داشت تمام نیمکت تیم ملی را خودش بچیند، این حق را برای سرمربی ایرانی تیم ملی هم قائل باشیم که خودش نفرات مورد اعتمادش را انتخاب کند تا در جریان آماده سازی تیم ملی دچار حواشی نشویم، آدم هایی که تحت هر قیمتی می خواهند روی صندلی های خودشان بمانند و همچنین دوستان خودشان را روی صندلی های دیگر بنشانند، اگر واقعا توانایی خدمت به تیم ملی و فوتبال ایران را داشتند باید تا به امروز به این تیم و این فوتبال خدمت می کردند.
حال و روز فوتبال ما می گوید که آن ها ناموفق بودند و وقتش رسیده به سراغ انتخاب های جدید برویم تا شاید تیم ملی مان بعد از مدت ها رنگ آرامش را ببیند. فعلا کاری به مسائل فنی نداریم و منتظر عملکرد کادر فنی می مانیم اما درباره مسائل حاشیه ای امیدواریم فدراسیون جلوی این سهم خواهان محکم ایستادگی کند...
اخبار داغ
ایتالیای فقیر در اوج شانس کم بایرن مونیخ برای جذب ویکتور اوسیمن در تابستان آتی قلم قرمز امیر قلعه نویی روی نام 5 بازیکن؟ / ادعای یک رسانه داخلی رئال مادرید از بین یوشکو گواردیول و جود بلینگام باید یکی را انتخاب کند تصادف شدید کاپیتان پیکان در سفر نوروزی / سامان فلاح از لیست تیم ملی خط خورد