پیام خراسان - به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، آسباد‌های نشتیفان از بزرگ‌ترین و ممتازترین مجموعه‌های خشتی، گلی و چوبی در ایران هستند که به‌عنوان یکی از جا‌های دیدنی استان خراسان رضوی به شمار می‌روند. این سازه معماری منحصربه‌فرد که قدمتش به دوره صفویه می‌رسد، در سال 1381 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
تعدادی از آسباد‌های نشتیفان همچنان فعال و پابرجا هستند و آمیزه‌ای از هنر، صنعت، فناوری، هوش و ذکاوت ایرانیان گذشته را به رخ گردشگرانی می‌کشند که در طول سال به رایگان از این جاذبه تاریخی بازدید می‌کنند. آسباد‌ها به‌شکل ایستاده ابداع و ساخته شده‌اند و پره‌های آن به‌صورت عمودی حول محوری استوانه‌ای‌شکل و چوبی قرار دارند که با ساختاری ساده به طبقه زیرین و روی سنگ‌های آسباد متصل می‌شود.

معرفی آسباد‌های نشتیفان
آسباد‌های نشتیفان، سازه‌هایی از چوب و خشت و گل هستند که به کمک باد‌های 120 روزه سیستان، گندم را به آرد تبدیل می‌کردند. باد‌های 120 روزه در دوره گرم سال از اردیبهشت تا پاییز می‌وزند و منشا آن‌ها ارتفاعات پربرف کوه بابا در هندوکش هستند. آسباد‌های نشتیفان، سیستمی داشتند که در عین سادگی، از کارایی خوبی برخوردار بود و نیرو‌های طبیعی را بدون صرف هزینه به کار می‌گرفت.
در مجموعه آسباد‌های نشتیفان خواف، تاریخ زنده است و از میان 32 آسباد، 6 مورد هنوز قابلیت تبدیل گندم به آرد را دارند. در واقع، مهم‌ترین آسباد‌های نشتیفان خواف مرمت و بازسازی شده‌اند. آسیابانی به نام آقای اعتباری که خود گنجینه زنده بشری است، با چرخش این آسباد‌ها چرخ زندگی خود را می‌چرخاند و عطر خوش نان را که از آرد این آسباد‌ها پخته می‌شود، به اهالی نشتیفان هدیه می‌دهد. این آسباد‌ها به‌عنوان یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری نشتیفان شناخته می‌شوند و همه ساله پذیرای تعداد زیادی از گردشگران هستند.

تاریخچه آسباد‌های نشتیفان
قدمت آسباد‌های نشتیفان خواف در فهرست ثبتی آثار ملی به دوره صفویه نسبت داده شده است؛ اما اساس این ادعا شاید به شواهد آخرین مرحله از مرمت سازه مربوط باشد. در واقع، به‌دلیل شرایط اقلیمی و مصالح مورداستفاده، آسباد‌ها به‌طور مداوم نوسازی می‌شدند. به همین دلیل احتمال دارد که آسباد‌ها در روزگاری دورتر ساخته شده باشند؛ چراکه بنا‌های شاخص معماری خواف، چون مسجد ملک زوزن، نظامیه خرگرد، مدرسه غیاثیه، مسجد جامع، مسجد گنبد سنگان و ... نشان از رونق این شهر در دوران سلجوقی، خوارزمشاهی و تیموری دارند. پس یکی از دلایل رونق خواف و جایگاه ویژه‌اش در آن زمان، وجود آسباد‌ها بوده است که نقش مهمی در معیشت مردم داشتند. علاوه بر این طبق روایت‌های محلی، قدمت تعدادی از آسباد‌ها به عهد شاهرخ تیموری برمی‌گردد و پژوهشگران دانشگاه کمبیرج نیز وجود آسباد‌ها در عهد تیموری را تایید کرده‌اند.
سون هدین در مورد علل پیدایش آسباد‌ها نشتیفان چنین می‌نویسد:
در تمام طول سال باد‌های شمال حاکمیت دارند و استقرار باد و همچنین نبود آب موجب احداث آن شده است.
در روزگارانی که هیچ نیروی خاصی جهت رفع نیاز‌های بشر وجود نداشت، مهار باد و استفاده از آن برای آردکردن گندم موجب افزایش کارایی نشتیفان شد. به هر حال نبود همیشگی باد در همه طول سال، مشکل عمده آسباد‌ها به حساب می‌آمد؛ ولی مردمان گذشته نشتیفان برای رفع این معضل تدابیری اندیشیده بودند. در فصولی که باد کمی وجود داشت، از رودخانه‌های جنوب نشتیفان برای آسیاب‌ها استفاده می‌کردند که بقایای آن‌ها در نشتیفان وجود دارد.
آسباد چیست؟
آسباد یا آسیای بادی با نیروی جنبشی باد کار می‌کند و در گذشته از آن برای آردکردن گندم استفاده می‌کردند. همچنین آسباد در کار‌های دیگر مانند پمپ‌کردن آب کاربرد داشت که به آن پمپ بادی گفته می‌شد. درباره پیدایش آسباد اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. اغلب مورخان که در طول قرون متمادی به ایران سفر داشته‌اند، مبنای آن را قبل از فتح ایران به دست مسلمانان ذکر کرده اند. حتی برخی پا را فراتر گذاشتند و قدمت آن را به 1700 سال قبل از میلاد نسبت می‌دهند.
از توجه و تامل در واژه آس می‌توان به تاریخچه لغت آسباد پی برد. آس به معنی دانه ریز سنگ است. در فرهنگ معین درباره آس چنین آمده است:
دو سنگ گرد و مسطح بر هم نهاده و سنگ زیرین در میان میلی آهنین و جز آن از سوراخ میان سنگ زیرین در گذشته و سنگ فوقانی به قوت دست آدمی یا باد یا آب یا برق یا بخار چرخه و حبوب و جز آن را خرد کند و آرد سازد.
آسباد در مقایسه با آسیاب‌های صنعتی کنونی، هیچ‌گونه آلودگی نداشتند و باعث بر هم خوردن نظم چرخه طبیعت نمی‌شدند. جالب است بدانید که «آس» به‌معنای چرخیدن است؛ در نتیجه «آسیاب» با آب می‌چرخد و «آسباد» با باد حرکت می‌کند.
نشتیفان نیز از ترکیب دو کلمه «نش» و «تیفان» تشکیل می‌شود. «نش» محلی‌شده «نیش» است و به نیش کژدم (محلی شده عقرب) اشاره دارد که در نواحی گرم و خشک به‌خصوص نشتیفان به‌وفور وجود دارد و «تیفان» که محلی‌شده «توفان» یا همان وزش باد‌های موسمی است. با این اوصاف می‌توان گفت نشتیفان، محلی در معرض نیش توفان بوده است.

معماری آسباد‌های نشتیفان
آسباد‌های نشتیفان از ساده‌ترین مصالح یعنی خشت، گل و چوب ساخته شده‌اند و با معماری بسیار جذابی که دارند، گردشگران زیادی را به خود جذب کرده‌اند. این آسباد‌ها از دو بخش تشکیل می‌شوند: سالن اصلی در طبقه همکف، چرخ‌ها و پره‌ها در طبقه بالا. انباری نیز برای نگهداری گندم و غلات در این سازه وجود دارد. طبقه همکف برخلاف جهت حرکت باد ساخته شده است تا هنگام وزش باد، مشکلی برای ادامه فعالیت آن وجود نداشته باشد.
معماری آسباد‌ها بسیار متفاوت از سایر آسیاب‌هایی است که به‌صورت چرخشی کار می‌کنند. عملکرد سازه به‌گونه‌ای است که جریان باد با برخورد با زوایای درگاه‌های هشت‌گانه، چرخ و پر باعث حرکت سنگ رویی آسباد و لک‌لکی می‌شود تا گندم به‌صورت آرد دربیاید. به‌منظور افزایش مقاومت و استحکام، آسباد‌ها در کنار هم و متصل به یکدیگر ساخته شده‌اند.
در قسمت پشتی آسباد‌های نشتیفان، قبرستانی قدیمی با سنگ‌مزار‌های افراشته به چشم می‌خورد که ارتفاعشان ارتباط مستقیمی با مقام و منزلت و اهمیت صاحبان گور دارد. از آنجا که باد‌های 120 روزه، جهت شرقی و شمالی دارند و آسباد‌های نشتیفان نیز با وزش این باد‌ها به چرخش در می‌آیند، گذشتگان با تدبیر و دوراندیشی دقیق و ایجاد قبرستان در این منطقه، مانع از ساخت‌وساز در جهت وزش باد شدند تا چرخ این آسباد‌ها برای همیشه بچرخد.
بخش‌های مختلف آسباد‌های نشتیفان
پَرخانه (قسمت بالایی): قسمت بالایی آسباد‌های نشتیفان که در گویش محلی به آن پرخانه گفته می‌شود، جریان باد‌های 120 روزه سیستان را به دام می‌اندازد تا با انتقال باد به قسمت پایینی آسباد، سنگ آسباد را به چرخش درآورد. در قسمت پشتی پرخانه، دهانه‌ای به نام درباد به‌سمت شمال قرار دارد که تنها ورودی باد به داخل آسباد است. این بخش به‌خوبی هوشمندی مهندسی گذشتگان را نشان می‌دهد؛ چراکه باد پس از عبور از این دهانه، تنها به یکی از پره‌ها برخورد کرده و انرژی بیشتری پیدا می‌کند. علاوه بر درباد، در پرخانه هر آسباد، یک دریچه به ابعاد کانال کولر وجود دارد که بر کارایی بخش آس خانه تاثیر می‌گذارد.
آس خانه (قسمت پایینی): قسمت پایینی آسباد‌های نشتیفان که در زبان محلی به آن آس خانه گفته می‌شود، محلی قرارگیری سنگ آسباد است. دریچه‌ای که در بخش پرخانه به آن اشاره شد، در این قسمت تاثیر خود را بر فرایند آردگردن گندم می‌گذارد. این دریچه همچون کولر یا پنکه طبیعی عمل می‌کند و به‌محض وزش باد به آسیابان خبر می‌دهد که آسباد به‌زودی به کار می‌افتد. همچنین این کولر طبیعی نقش بسزایی در پاک‌سازی و جداسازی گندم از کاه و ریگ و شن دارد. جالب اینکه آسیابان‌ها از هوای خنک ناشی از این کولر در روز‌های سوزان تابستان بهره می‌برند.

اجزای آسباد
خرپل: ستونی چوبی در بالای آسباد وجود دارد که به آن خرپل می‌گویند. این ستون 6 متری دارای قطری 30 سانتی‌متری است و به حالت افقی روی دیوار‌های طرفین آسباد قرار دارد. حفره‌ای به نام کلوسی در وسط خرپل به چشم می‌خورد که محور عمودی چرخ و پر (تیرپل) در این محل به خرپل متصل می‌شود. میله‌ای چوبی به نام قلندرک نیز حرکت تیرپل در کلوسی را تسهیل می‌کند.
تیرپل: این بخش بزرگ‌ترین چوب مورداستفاده در آسباد است که ارتفاعی هشت متری و قطری 35 سانتی‌متری دارد. از آنجا که پیداکردن چنین چوب بلندی در گذشته دشوار بوده، ستون تیرپل از دو تکه ساخته شده است. تیر به تکه بالایی این ستون گفته می‌شود که چرخ و پره‌ها روی آن قرار می‌گیرد و تکه‌ای موجود در آس خانه، پیوند نام دارد. پس از ترازکردن تیر و پیوند، محل اتصال را با طنابی بسیار محکم می‌بندند.
بازو یا باهو: بازو رابط میان تیر و پره‌ها است که نیروی چرخش پره‌ها را به تیرپل منتقل می‌کند و باعث چرخش تیرپل می‌شود. هر پره معمولا 6 تا هفت بازو به طول 115 و قطر هفت سانتی‌متر دارد.
پره: پره به چوب‌هایی با عرض 15 تا 20 سانتی‌متر و طول پنج متر گفته می‌شود که هر پره، چهار تا پنج پر دارد.
نی باد: نی باد‌ها مانند حصیر به هم بافته شده‌اند و شدت عبور باد به درگاه‌ها را تنظیم می‌کنند و به این ترتیب، زمانی که سرعت باد بیش از حد است، به پره‌ها و دیگر اجزا آسیبی وارد نمی‌شود.
درگاه: به فواصل بین پره، درگاه می‌گویند که حدود 62 سانتی‌متر است.
توره: توره، فلزی به طول36 تا 50 سانتی‌متر و عرضی حدود 6 تا هفت سانتی‌متر است. تیرپل باعث گردش توره و در نهایت چرخش سنگ رویی آسباد می‌شود.
پرخو: در داخل هر آسباد تعداد دو تا چهار فضای کوچک به نام پرخو وجود دارد که برای نگهداری گندم است. آسیابان گندم هر مشتری را پس از پاککردن در پرخو می‌گذارد تا به‌ترتیب آن‌ها را آرد کند.
تخت وحشت: تخت وحشت ابزاری برای کنترل حرکت سنگ‌ها است که با کمک نی باد، حرکت چرخ و پر را کند می‌کند تا آسباد از حرکت بایستد.
لک‌لکی: لک‌لکی چوب کوچکی است که مقدار گندم ورودی به درگاه آسیا را کنترل می‌کند و با حرکت خود، ناودونی را به حرکت می‌اندازد.
سنگ آسباد: سنگی به وزن حدود یک تن است که آن را از دامنه کوهی در 6 کیلومتری نشتیفان آورده‌اند.
چوب موشته: چوب محکم و مخروطی‌شکلی به ارتفاع 40 تا 50 سانتی‌متر است که روی قطعه چوب دیگری به‌شکل مکعب قرار می‌گیرد. کل وزن تیر و چرخ و پره‌ها و سنگ رویی آسباد، به‌وسیله توره و روی چوب موشته می‌چرخد.
دول گندم: در قسمت آس خانه و در ارتفاعی حدود نیم متر بالاتر از سنگ آسباد، دول گندم واقع شده است؛ جایی که گندم از طریق ناودونی (دول بره) به شیار سنگ‌ها ریخته و به آرد تبدیل می‌شود.
ناودونی: ناودونی یا دول بره، چوبی به قطر 12 تا 15 سانتی‌متر و طول حدود 60 تا 70 سانتی‌متر است که داخل آن را گود می‌کنند تا گندم را از دول گندم به گلوگاه آسیا هدایت کند.

طرز کار آسباد
طرز کار آسباد‌ها طبق تحقیقات علمی و نکاتی که در کتاب جغرافیای تاریخی ولایت زاوه ذکر شده، به این صورت است که چرخ و پر‌های غول‌آسایی که شامل 48 بال، 32 پر و 8 درگاه می‌شود، بر بام آسباد و در جهت وزش باد قرار می‌گیرد. باد با عبور از دروازه بادگیر به زوایای درگاه‌های هشت‌گانه می‌رسد و چرخ و پر را به حرکت در می‌آورد و نیرویی به تیر آسباد منتقل می‌شود. از آنجا که سر دیگر تیر به سنگ رویی آسباد متصل است، سنگ هماهنگ با گردش تیر می‌چرخد. با چرخش سنگ، چوبی کوچک به نام لک‌لکی نیز شروع به چرخش می‌کند. حرکت لک‌لکی باعث ارتعاش ناودونی (دول بره) می‌شود و به این ترتیب، گندم آهسته آهسته به‌وسیله ناودونی از دول گندم به حفره میانی سنگ می‌ریزد و چرخش سنگ‌ها برهم، گندم را به آرد تبدیل می‌کند. طبیعی است هرچه باد تندتر بوزد، سنگ گردش سریع‌تری دارد و حرکت لک‌لکی و لرزش دول بره، مقدار گندم زیاد‌تری را به میان سنگ‌ها می‌برد.
در آسباد‌های نشتیفان خواف یک کیسه گندم 150 کیلویی در مخزن گندم ریخته می‌شود و تا آردشدن گندم نیازی نیست که آسیابان، آسباد را کنترل کند. اگر باد بوزد، آسباد کارش را انجام می‌دهد.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی