بزرگنمايي:

پیام خراسان - استاد حوزه علمیه و فعال فرهنگی نماز را شاهکار خلقت معنوی خداوند بر شمرد و گفت: باری‌تعالی در قرآن مجید فرموده است که دل‌ها با یاد خدا آرام می‌گیرد و این آیه برترین نسخه آرامش‌بخشی است که امروزه کمتر به آن توجه داریم.
به گزارش خبرنگار ایمنا، حجت‌الاسلام محمد داستان‌پور در مراسم عزاداری شب هفتم محرم هیئت باران با اشاره به اهمیت توجه به مقوله سبک زندگی اظهار کرد: بر اساس آیات کلام الله مجید، ملاک ارزش‌گذاری انسان اعتقادات او نیست بلکه رفتار، مدل و روش زندگی‌اش است.
وی با بیان اینکه در آیات قرآن کریم همیشه در کنار ایمان، عمل صالح قرار داده شده است، افزود: این موضوع حاکی از اهمیت توجه به رفتار و هر عملی که صالح شمرده شود، است و باید توجه داشته باشیم که دایره اعمال صالح در نگاه دینی ما، دایره بسیار وسیعی بوده و حتی کوچک‌ترین اعمال را نیز شامل می‌شود.
این استاد حوزه علمیه و فعال فرهنگی با تاکید بر اینکه نخ تسبیح همه اعمال صالح نماز است، گفت: از مرحوم شیخ حسنعلی اصفهانی در بیان اهمیت نماز، نقل شده است که اگر کسی به زیارت امام رضا (ع) برود و شب و روزش هم متوجه این زیارت باشد، اما بداند یک نمازش به خاطر این زیارت از دست می‌رود باید نماز را بر این عمل صالح ترجیح بدهد.
وی در ادامه با اشاره به رصد و ارزیابی معنویت‌های مختلفی که در جهان وجود دارد، افزود: نماز جذاب‌ترین، پیچیده‌ترین و پر فایده‌ترین اختراع معنوی عالم است که در کم‌ترین حجم ممکن، بالاترین اثرات را به دنبال دارد و توسط خداوند متعال طراحی شده است.
داستان‌پور نماز را شاهکار خلقت معنوی خداوند بر شمرد و اضافه کرد: باری تعالی در قرآن مجید فرموده است که دل‌ها با یاد خدا آرام می‌گیرد و این آیه برترین نسخه آرامش‌بخشی است که کمتر به آن توجه داریم، اما اگر تنها مدت کوتاهی ذکر خدا را در زندگی‌مان جاری کنیم، می‌توانیم آرامش را به معنای تام کلمه هدیه بگیریم.
وی با بیان اینکه باید بر خواندن نمازهایمان مواظب داشته باشیم، تصریح کرد: بندگی تنها مختص خداوند است، این در حالی است که اگر از بندگی خدا خارج شدیم و بنده دیگری شدیم، برده خواهیم شد.
این استاد حوزه علمیه و فعال فرهنگی با بیان اینکه شیب آخرالزمانی که توسط دشمنان طرح‌ریزی شده، به این سمت است که دین‌داری و حفظ اعتقادات رو به سختی می‌رود، تصریح کرد: بر اساس روایات به زمانه‌ای می‌رسیم که نگه‌داشتن ایمان مانند نگه‌داشتن آتش کف دست، سخت می‌شود.