بزرگنمايي:

پیام خراسان - به گزارش خبر ورزشی، علی دایی اردیبهشت سال 1398 از سمت سرمربیگری سایپا کنار گذاشته شد.
شهریار در واکنش به این اتفاق یک کنفرانس مطبوعاتی گذاشت که ما هم حرف‌هایش را چهاردهم اردیبهشت 98 منتشر کردیم. بد نیست صحبت‌های دایی را دوباره مرور کنیم:
ـ قبل از بازی سایپا مقابل ذوب آهن با ابراهیم صادقی صحبت کرده و به او گفته بودند آیا می‌خواهی جای علی دایی را بگیری؟
-طی این سال‌ها همیشه افتخارم این بود که کنار کارگر و قشر پایین جامعه بودم.
من تاکید داشتم حالا که قیمت ماشین‌های سایپا گران شده و حقوق کارگران اضافه نشده، حداقل همان حقوق را به آنها بدهید. -طی دوران مربیگری خودم سه بار اخراج شدم که همه غیر فوتبالی بودند. وقتی محمود احمدی نژاد من را اخراج کرد و موضوع را رسانه‌ای کردم، همه شما به این حرفم خندیدید. مرتبه دوم زمانی بود که وزیر ورزش دستور به اخراجم از پرسپولیس را داد و دفعه سوم هم همین داستان سایپا.
– من زیر پرچم هیچکس از راست و چپ گرفته تا میانه رو سر خم نمی‌کنم. تنها بیرقی که سرم را زیرش خم می‌کنم، بیرق اباعبدالله(ع) است.
– وجدانم راحت است که به مال و ناموس کسی چپ نگاه نکردم و چشم نداشتم.
-من از آدم‌هایی که به این و آن وصل هستند می‌ترسم؟ اگر آنها به بنده خدا وصل هستند، من به خود خدا وصلم.
– یک خانه در تهران و یک ویلا در نوشهر دارم. چند مغازه هم دارم که به صورت شریکی کار می‌کنند. دو ماشین نیز در اختیار دارم که سوار می‌شوم. شما نگاه کنید من به جز اینها آیا چیز دیگری دارم؟ اما در نقطه مقابل هزاران نفر هستند که می‌توانید پیگیری کنید و بگویید چقدر حقوق دولتی می‌گیرند؟ آنها چیزهایی دارند که علی دایی باید مقابلشان لنگ بیندازد. یکسری آدم فقط می‌آیند و شعار می‌دهند که فدایی مملکت هستیم. آقای فدایی مملکت! چرا چند سال است که خانواده شما آن طرف آب هستند و در ایران زندگی نمی‌کنند؟
بیشتر بخوانید:علی دایی: ایران نبودم و به بندرعباس نرفتم/ جزییاتی از خسارت مشخص نیست که بشود کمک کرد/ کاش مرهمی برای داغ دیده‌ها داشتم/ از کنار مردم بودن شانه خالی نمی‌کنم!