پیام خراسان - ورزش 3 / تنها پاس گل ماریو بالوتلی در لیگ برتر کافی بود تا تاریخ منچسترسیتی را دگرگون کند؛ لمسی کوتاه که جاودانه شد و قهرمانی را رقم زد.
در 70 بازی‌ای که ماریو بالوتلی در لیگ برتر انگلیس انجام داد، فقط یک پاس گل داد، اما چه پاسی! همان پاس معروف به سرخیو آگوئرو در دیدار مقابل کوئینز پارک رنجرز که نه‌تنها تاریخ منچسترسیتی را تغییر داد، بلکه برای همیشه در ذهن هواداران فوتبال جاودانه شد.
برای بسیاری از علاقه‌مندان فوتبال، نام ماریو بالوتلی یادآور شخصیت جنجالی، گل‌های دیدنی و شادی‌های گل خاص اوست. بااین‌حال، کمتر کسی او را به عنوان بازیکنی خلاق در زمینه پاس‌گل به خاطر می‌آورد؛ جنبه‌ای از بازی او که معمولاً نادیده گرفته می‌شود.
اما برای هواداران منچسترسیتی، درخشش لحظه‌ای بالوتلی هنوز زنده است. تنها به خاطر یک صحنه، همان تک پاس گل او در 70 بازی لیگ برتر؛ پاس سرنوشت‌سازی که یک قهرمانی را رقم زد، اتحاد استادیوم را به لرزه درآورد و با فریاد ماندگار گزارشگر مارتین تایلر همراه شد: «آگوئروووووو!»
دوران حضور «سوپر ماریو» در منچستر
سال 2010 بود. منچسترسیتی تازه از سرمایه‌گذاری‌های کلان و جاه‌طلبی‌های جدیدش بهره می‌برد و به دنبال تیمی بود که بتواند قدرت سنتی همشهری‌اش منچستریونایتد را به چالش بکشد. روبرتو مانچینی، سرمربی وقت سیتی، تصمیم گرفت یکی از شاگردان سابقش را از اینتر به منچستر بیاورد؛ ماریو بالوتلی، پسر نابغه و در عین حال شورشی که زیر نظر ژوزه مورینیو در ایتالیا درخشیده بود.
بالوتلی در 20 سالگی با ترکیبی از استعداد و جنجال وارد انگلیس شد. سیتی روی او سرمایه‌گذاری کرد و امید داشت مانچینی بتواند این استعداد غیرقابل‌پیش‌بینی را مهار کند. او در مجموع بین سال‌های 2010 تا 2013 برای منچسترسیتی 80 بازی انجام داد و 30 گل زد؛ آمار قابل‌توجهی است، اما آنچه او به تیم آورد فراتر از اعداد بود؛ ترکیبی از نبوغ و آشوب.
یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات دوران حضورش در سیتی، شادی گل معروف او مقابل منچستریونایتد در اولدترافورد بود؛ جایی که پیراهنش را بالا زد تا تی‌شرتی با عبارت «?Why Always Me» را به نمایش بگذارد؛ حرکتی طعنه‌آمیز در پاسخ به انتقادهای بی‌پایان رسانه‌های انگلیسی که از او چهره‌ای نمادین در فوتبال مدرن ساخت.
13 مه 2012؛ لمسی که همه‌چیز را تغییر داد
آخرین هفته از فصل 2011/12 لیگ برتر بود. منچسترسیتی برای کسب اولین قهرمانی‌اش پس از 44 سال باید کوئینز پارک رنجرز را شکست می‌داد. در همان زمان، بازی منچستریونایتد با برتری 1-0 برابر ساندرلند به پایان رسیده بود و این نتیجه، موقتاً یونایتد را صدرنشین کرده بود. در ورزشگاه اتحاد، زمان به دقیقه 93 و ثانیه 16 رسیده بود و نتیجه بازی 2-2 مساوی بود.
در آن لحظه حساس، توپ به بالوتلی رسید. فشار و آشفتگی در محوطه جریمه حریف موج می‌زد. بسیاری انتظار داشتند او شوتی عجولانه بزند، اما برخلاف تصویر همیشگی‌اش، کنترلش را حفظ کرد، درحالی‌که متعادل نبود، با هوشیاری توپ را روی زمین برای آگوئرو پاس داد.
آگوئرو توپ را گرفت، یک بازیکن را دریبل زد و گل قهرمانی را زد. استادیوم منفجر شد. مارتین تایلر در گزارش تلویزیونی فریاد زد: «آگوئروووووووو!»؛ لحظه‌ای که برای همیشه در تاریخ فوتبال ثبت شد.
تنها پاس گل، اما جاودانه
منچسترسیتی پس از دهه‌ها قهرمان انگلیس شد و تنها پاس گل ماریو بالوتلی در لیگ برتر به بخشی از میراث فوتبال تبدیل شد. پاس ساده‌ای از بازیکنی که هیچ‌وقت ساده نبود؛ حرکتی که یک فصل را تعیین کرد، یک باشگاه را به قله رساند و نام بالوتلی را برای همیشه در قلب هواداران سیتی ماندگار کرد.
بازار
![]()