پیام خراسان - ورزش 3 /مارکوس رشفورد به نقطه اتکای هانسی فلیک در ترکیب بارسلونا تبدیل شده است.
دیدار بارسلونا برابر الچه به وضوح نشان داد که تیم هانسی فلیک در بهترین مقطع فوتبالی‌اش از نظر کنترل بازی با توپ قرار ندارد، هرچند نمی‌توان این نکته را نادیده گرفت که یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت این تیم توانایی سازگاری با شرایطی است که حریف بر بازی تحمیل می‌کند.
سارابیا مسابقه‌ای با ریتمی بسیار بالا و فشرده طراحی کرده بود، با پرس‌های نفر به نفر و خط فشاری کاملا جلو کشیده که هدفش بستن مسیر خروج توپ بارسا از زمین خودی بود. با این حال، دو اشتباه فردی از بازیکنان الچه به آنها فرصت داد تا آبی و اناری‌ها را در نتیجه پیش بیندازند و بارسا، برخلاف نشانه‌های درون بازی، از این اشتباهات نهایت بهره را برد.
اگر فراتر از نتیجه به شکل بازی نگاه کنیم، طرح الچه بارسا را وادار کرد تا به سبک کاملاً مستقیم روی آورد و عملاً فرصتی برای حفظ یا کنترل ریتم بازی نداشت. نتیجه این وضعیت این بود که بارسلونا برای اولین بار در این فصل از لالیگا (49 درصد در برابر 51 درصد) و برای دومین بار پس از شکست برابر پاری سن ژرمن (47 درصد برابر 53 درصد)، مالکیت توپ را به حریف واگذار کرد، هرچند این بار طعم پیروزی نهایی در مونتجوییک مانع از حس کردن تلخی آمار شد
در میانه این رفت و برگشت‌های مداوم، غیبت پدری که قطعه‌ای غیرقابل جایگزین در ساختار تاکتیکی این تیم است، باعث شد بارسا بار دیگر در انتقال‌های منظمش از خط میانی به جلو دچار ضعف شود و برای جبران آن به بازی مستقیم متوسل شود. در چنین شرایطی، رشفورد برخلاف پیش‌بینی‌ها به عنوان نقطه اتکای اصلی این تیم در پشت مدافعان الچه ظاهر شد، چرا که هافبک‌های بارسا قادر به کنترل بازی از طریق مالکیت و عقب نشاندن حریف با پاس‌های کوتاه نبودند.
رشفورد درخشان بود، سبک نه
بازار ![]()
این بازیکن انگلیسی، همانطور که در دوران حرفه‌ای فوتبالش و در ماه‌های اول حضورش در بارسا نشان داده است، توانایی تعیین‌کننده‌ای در رقم زدن سرنوشت بازی‌ها با حرکات انفجاری و لحظاتی از کیفیت فردی استثنائی دارد. توانایی‌هایی که وقتی در فضای باز برای دویدن در اختیارش قرار گیرد، به او برتری فیزیکی چشمگیری می‌بخشد. با این حال، این ویژگی‌ها در تقابل با مهارت‌هایی چون مشارکت در کارهای ترکیبی، درک فضا و فشار تیمی، هنوز در او به کمال نرسیده است.
این مهاجم قرضی از منچستریونایتد در دیدار برابر الچه بار دیگر درخشش فردی‌اش را نشان داد و با گل تماشایی‌اش در حرکتی سریع که از کاسادو آغاز شد و با پاس فرمین تکمیل شد، دروازه حریف را باز کرد. او در طول بازی بیشترین لمس توپ را در بین بازیکنان خط حمله داشت که در مجموع 47 بار یعنی شش بار بیشتر از لامین یامال بود، با وجود این که 15 دقیقه کمتر از او بازی کرد، شانزده بار بیشتر از فرمین که در دقیقه 66 جایش را به دنی اولمو داد و هفده بار بیشتر از فران تورس که کمی پیش از وقت‌های اضافه تعویض شد.
این آمار نشانه‌ای آشکار از آن بود که شاگردان فلیک به دلیل دشواری در کنترل بازی از طریق مالکیت تصمیم گرفتند مرحله میانی را نادیده بگیرند و مستقیم به سراغ این بازیکن انگلیسی بروند که انفجاری‌تر از یامال است که به دلیل مصدومیت هنوز نمی‌تواند در دویدن‌های طولانی بیشترین بازدهی را داشته باشد.
با تنها دو مسابقه باقی مانده تا وقفه بعدی بازی‌های ملی که یکی برابر بروژ در لیگ قهرمانان برای حفظ جایگاه در مسیر صعود مستقیم به مرحله یک هشتم و دیگری در لالیگا برابر سلتا برای زیادتر نشدن فاصله با رئال مادرید است، شاگردان فلیک باید فراتر از نتیجه، به دنبال بازیابی سبک همیشگی باشند تا بار دیگر بر حریفان در زمین مسلط شوند و رشفورد هم باید نه تنها فانوس راه، بلکه نیزه تیز خط حمله تیم باشد.